بررسی میزان فرسودگی شغلی و ارتباط آن با سلامت عمومی پرستاران شاغل در بیمارستان های آبادان و خرمشهر درسال ۱۳۹۱

مقدمه : فرسودگی شغلی یکی از عمده ترین پیامد های اجتناب ناپذیراسترس شغلی است و افت کیفیت مراقبت از بیمار، از بدترین پیامد های آن است. این مطالعه با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی و ارتباط آن با سلامت عمومی پرستاران شاغل در بیمارستان های آبادان و خرمشهر درسال ۱۳۹۱ انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی بوده که بر روی پرستاران (۱۱۴نفر) شاغل در بیمارستان های آبادان و خرمشهر انجام شده است. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه فرسودگی شغلی موسلاچ ( Q-MBI) و سلامت عمومی (GHQ ) بوده است. پس از جمع آوری داده ها، از نرم افزار SPSS ورژن ۱۴ و روش های آماری ANOVA و آمار توصیفی جهت تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج: اکثر شرکت کنندگان از نظر سلامت عمومی، در سطح متوسط (۸/۵۸% ) و میزان مسخ شخصیت در سطح پائین(۵/۵۳% ) بوده و افزایش میزان فرسودگی عاطفی(۶/۵۶%) و فرسودگی شغلی(۹/۵۰% ) دیده شد. بین جنسیت و میزان فرسودگی شغلی (p=۰/۰۱۶)، میزان مسخ شخصیت و بخش محل اشتغال (p=۰/۰۴۳)، فرسودگی عاطفی و تعداد شیفت کاری (p=۰/۰۳۴) ،سطح بهداشت عمومی و سابقه کار(p=۰/۰۴۸) و فرسودگی شغلی با سلامت عمومی (p=۰/۰۰۰۱) ارتباط معنادار امشاهده گردید. نتیجه گیری و پیشنهادات: بر اساس یافته های به دست آمده ، ارتقای سلامت شغلی و کاهش میزان فرسودگی بایستی در اولویت کار مدیران پرستاری قرار گیرد و مداخلات لازم جهت کاهش فرسودگی شغلی انجام پذیرد.

کلیدواژه ها:

nurse ، job exhausting ، public health ، پرستار ، فرسودگی شغلی ، سلامت عمومی