اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی در درمان باورهای غیرمنطقی، اضطراب و افسردگی جوانان دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی

مقدمه: اختلال شخصیت ضداجتماعی، با داشتن ویژگی های بارز تکانشگری، هیجانات ناپایدار، پرخاشگری، مشروب خواری و استفاده از موادمخدر و نیز شروع زود هنگام رفتارهای جنسی در این افراد گاه سبب ساز مشکلات عدیده ای برای افراد در تعامل با این شخصیت ها و جامعه ایجاد می کند. بنا بر این هدف از پژوهش حاضر اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی در درمان باورهای غیرمنطقی، اضطراب و افسردگی جوانان دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی زندان مردان ایلام می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی، با طرح پیش آزمون-پس آزمون می باشد، که به صورت نمونه گیری هدفمند از بین تمامی زندانیان دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی در محدوده سنی ۴۰-۱۸ سال زندان مرکزی شهر ایلام با تعداد ۳۲ نفر از زندانیان موافق صورت گرفته است. افراد انتخابی به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. در این پژوهش از پرسش نامه های چند محوری بالینی میلون، اضطراب و افسردگی بک و باورهای غیرمنطقی جونز استفاده شده است.  یافته های پژوهش: در بررسی اثربخشی درمان دیالکتیکی در درمان کلیه زیر مقیاس های باورهای غیرمنطقی(P<۰.۰۵) و اضطراب(P=۰.۰۱۴) نمونه ها تاثیرگذار و در درمان افسردگی تاثیرگذار نبوده است(P=۰.۹۵۵). بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های حاصل به نظر می رسد درمان دیالکتیکی، به دلیل ماهیت درمانی که ابتدا به پذیرش و اعتبارسازی شخص و سپس تلاش در جهت تغییر مشکلات روان شناختی شخص تاکید دارد درمان تاثیرگذاری در درمان برخی از ویژگی های افراد دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی باشد.

کلیدواژه ها:

Dialectical Behavior Therapy ، Irrational Belief ، Anxiety ، Depression ، Antisocial Personality disorder ، رفتار درمانی دیالکتیکی ، باورهای غیرمنطقی ، اضطراب ، افسردگی ، اختلال شخصیت ضداجتماعی