بررسی تاثیر استفاده شکل های مختلف تکیه گاه و دبی های مختلف بر روند آبشستگی اطراف تکیه گاه

آبشستگی در اطراف تکیه گاه ها موضوع مهمی در جهت طراحی پل ها است. در این مقاله به بررسی ابشستگی سه مدل تکیه گاه (مستطیلی، بالداردایره ای) در سه دبی ۸ ، ۱۰ و ۱۲ لیتر بر ثانیه پرداخته شده است. آزمایش ها در آزمایشگاه هیدرو لیک دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدانانجام گردید. زمان تعادل جهت انجام آزمایش ها ۵ ساعت به دست آمد. در این پژوهش از رسوب با دانه بندی یکنواخت و با قطر ۸۴ / ۰ میلی متر بهضخامت ۱۵ / ۰ متر و طول ۵ / ۲ متر از کانال پر شد. پس از پایان ۵ ساعت پمپ اژ آب، پمپ را خاموش کرده و شروع به ثبت تغییرات بستر با مترلیزری می کنیم. نتایج تحقیق بیانگر این بود که با افزایش دبی جریان میزان وسعت چاله ابشستگی نیز بیشتر می شود . همچنین تکیه گاه مستطیلی بهدلیل مقاومت بالا در مقابل جریان عمق ابشستگی بیشتری نسبت به تکیه گاه های دایره ای و ذوزنقه ای دارد. به طوریکه در دبی ۱۲ لیتر بر ثانیهمقدارآبشستگی این تکیه گاه برابر ۵ / ۹ سانت یمتر و برای تکیه گاه ذوزنقه ای ۵ / ۷ سانتیمتر و تکیه گاه دا یره ای کمترین مقدار یعنی ۶ / ۶ سانتیمترمی شود.

کلیدواژه ها:

تکیه گاه ، آبشستگی ، مستطیلی ، دایره ای ، ذوزنقه ای