تاثیر تمرینات PNF و تمرینات کششی رایج فیزیوتراپی بر تعادل و عملکرد در بیماران مبتلا به سندروم پاتلوفمورال

مقدمه: کشش ساختارهای کوتاه شده از طریق تمرینات کششی، یکی از موثرترین شیوه­ها برای بهبود عملکرد افراد با درد پاتلوفمورال است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرینات تسهیل عصبی- عضلانی گیرنده­های عمقی(PNF) و تمرینات کششی رایج فیزیوتراپی(CPS) بر تعادل و عملکرد در بیماران با درد پاتلوفمورال است. مواد و روش­ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی است. تعداد ۳۳ زن مبتلا به درد پاتلوفمورال بطور تصادفی در سه گروه PNF (۱۱ نفر)، CPS (۱۱ نفر) و کنترل (۱۱ نفر) قرار گرفتند. گروه PNF در تمرینات PNF ویژه عضلات چهارسر ران و همسترینگ و گروه CPS در تمرینات کششی رایج فیزیوتراپی به مدت ۲ ماه شرکت کردند، درحالیکه گروه کنترل در هیچگونه برنامه تمرینی شرکت نکردند. از مقیاس WOMAC و تست­های شارپند رومبرگ و SEBT، بترتیب جهت ارزیابی عملکرد، تعادل استاتیک و دینامیک استفاده شد. داده­ها با استفاده از آزمون ANOVA با اندازه­گیری مکرر در سطح معنی­داری ۰۵/۰ آنالیز گردید. یافته ­های پژوهش: قبل از مداخلات تمرینی، بین عملکرد و تعادل گروه­های مختلف تفاوتی وجود نداشت(۰۵/۰عملکرد زانوی گروه PNF نسبت به گروه CPS (۰۱/۰>P) و کنترل(۰۰۳/۰= P) بطور معنی­داری بهبود یافت و در گروه CPS نیز بهبود معنی­داری در مقایسه با گروه کنترل دیده شد(۰۱۴/۰=P). همچنین تعادل استاتیک و دینامیک در بیماران گروه PNF نسبت به گروه CPS و کنترل بطور معنی­داری افزایش پیدا کرد(۰۰۱/۰>P) اما بین دو گروه CPS و کنترل تفاوت معنی­داری دیده نشد(۰۵/۰فیزیوتراپی استفاده می­شود، یافته­های پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات PNF در بهبود عملکرد و تعادل این بیماران موثرتر از تمرینات مذکور است. از اینرو، استفاده از تمرینات PNF جهت درمان چنین بیماریهایی به متخصصان توانبخشی و فیزیوتراپی توصیه می­شود.

کلیدواژه ها:

patellofemoral pain syndrome ، physiotherapy ، PNF exercises ، function ، balance ، سندروم درد پاتلوفمورال ، فیزیوتراپی ، تمرینات PNF ، عملکرد ، تعادل