جهانگیر صفری - استاد رشته زبان وادبیات فارسی دانشگاه تهرکرد
مهدی طهماسبی دزکی - دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی دانشگاه شهرکرد

پویایی، سرزندگی وسرفرازی ادبیات در هرجامعه ای نمایشگر زنده بودن وجریاان داشتن فرهنگ و زندگی در آنجامعه است وبی گمان در میان داشته های فرهنگی، شعر ازجایگاه خاصی برخورداراست وشاعران نمایندگان باورهاوخواسته های جامعه اند که در شعرشان آیینه ای تمام قد از تفکرات خویش، باورها واعتقادات جامعه را به منصهظهور می گذارند. دراین مقاله تلاش شده تا یکی از یادگاران ادبی زبان وادب فارسی که دیوان کربلایی حسینعلیصفایی بروجنی می باشد به دوستداران فرهنگ وادب معرفی تود وبا ارائه گزارشی مفصل ویژگی های این اثر (شکلومحتوا) در معرض دید دوستداران ادبیات فارسی قرار گیرد. صفایی بر اساس آن چه در دیوانش مسطور استتاعری است غزلسرا و پایبند به مبانی سبک بازگشت و عراقی وی در عین حال در مرثیه سرایی و نوحه سرایی ازتبحری خاص برخوردار است.

دیوان اشعار، صفایی بروجنی، شکل، محتوا، سبک و آثار