بررسی احساس حرارتی ذهنی و ارتباط آن با استرس، اضطراب، افسردگی و عملکرد شناختی دانشجویان

زمینه و هدف: احساس حرارتی حسی مستقیم از درجه حرارت هوا نیست، بلکه به چگونگی احساس افراد و تجربه حسی و پدیده روانی مربوط است که می تواند بر عملکرد، بهره وری، نگرش و احساس رضایت آنان تاثیرگذار باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین احساس حرارتی ذهنی و ارتباط آن با استرس، اضطراب، افسردگی و عملکرد شناختی دانشجویان انجام شد. روش کار: مطالعه توصیفی – تحلیلی حاضر روی ۱۶۷ نفر از دانشجویان پسر دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در فصل زمستان (اواسط دی ماه تا آخر بهمن ماه) سال ۱۳۹۷ انجام شد. احساس حرارتی ذهنی دانشجویان در یک مقیاس هفت نقطه ای و دمای محیط و رطوبت در اتاق مربوط به هر دانشجو اندازه گیری شد. برای سنجش استرس، اضطراب از پرسشنامه DASS-۴۲ و عملکرد شناختی از دستگاه "Reaction Timer" استفاده شد. داده های جمع آوری شده نیز با نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میزان استرس، اضطراب و افسردگی دانشجویان به ترتیب ۴۰، ۴۷/۳ و ۴۱/۳ درصد بود. میانگین دمای محیط خوابگاه C° ۲۰/۳۲۶، میانگین رطوبت نسبی ۵۶/۷۸ و احساس حرارتی ذهنی ۲۹/۹ درصد دانشجویان از دمای محیط در مقیاس خنثی بود. ارتباط معنی داری بین احساس حرارتی ذهنی دانشجویان با استرس، اضطراب و میانگین زمان واکنش تشخیصی، انتخابی رنگ ها، انتخابی صداها، تعداد خطاها در بخش تشخیصی و انتخابی صدا به دست آمد. نتیجه گیری: زمانی که احساس حرارتی ذهنی دانشجویان فاقد احساس حرارتی خنثی باشد و در سطوح مختلف احساس گرما یا سرما قرار بگیرد، بر استرس، اضطراب و آزمون های زمان واکنش (زمان واکنش تشخیصی، زمان واکنش تشخیصی رنگ ها و صداها) تاثیر منفی دارد؛ به طوری که استرس، اضطراب، مدت زمان واکنش به محرک ها و تعداد خطاها افزایش می یابد. همچنین احساس ذهنی دانشجویان از دمای محیط اطراف خود به عنوان فاکتوری بسیار مهم و تاثیرگذار به دست آمد؛ زیرا علاوه بر اینکه بر استرس و اضطراب موثر بود، بر زمان واکنش تشخیصی و انتخابی آنان نیز تاثیر به سزایی داشت.  

کلیدواژه ها:

Subjective Thermal Sensation ، Stress ، Anxiety ، Depression ، Reaction Time ، احساس حرارتی ذهنی ، استرس ، اضطراب ، افسردگی ، زمان واکنش