الگوی بررسی ساختار ارتباطی زبان در متون تعلیمی ادبیات فارسی

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 196

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JLCR-4-1_006

تاریخ نمایه سازی: 1 آذر 1400

چکیده مقاله:

حوزه پژوهش های زبانی سنتی یا بلاغت، با حوزه مطالعات زبان­شناختی معاصر دارای چنان ارتباط استواری است که از آن می توان به بوطیقای ارتباط یاد کرد. این بوطیقای ارتباط در هر گونه ادبی، مقتضای حال متفاوتی با گونه های دیگر دارد. بلاغت زبان در مثنوی نیز بر پایه بوطیقای «ارتباط- ترغیب»ی شکل گرفته است که در یک سوی آن، «بافت متن» به چشم می خورد و در سوی دیگر، عواملی را می توان یافت که توانش ارتباطی مثنوی بر مخاطب و واکنش های پدید آمده را از جانب او درون موقعیت یا بافتی معین ارزیابی می کند. به این ترتیب، پنج نقش عمده در این چارچوب ارتباطی می توان تشخیص داد که هریک در حوزه زبان عرفان ویژگی هایی دارد. این مقاله، در صدد است تا علاوه بر تبیین ساختار ارتباط- ترغیب در مثنوی، کارکردهای مرتبط با این الگو را تحلیل و جایگاه آن را در گونه تعلیمی متن مثنوی تشریح کند.

نویسندگان

راضیه حجتی زاده

استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان