پدیدارشناسی عاطفه در ادبیات داستانی مقاومت با نگاهی بر رمان پل معلق

در این مقاله، رمان پل معلق نوشته محمدرضا بایرامی با رویکرد عاطفی، تحلیل پدیدارشناختی شده است. داستان های مقاومت از بسترهای مناسب برای بازنمایی کارکردهای عناصر غنایی به عنوان هنری ترین شکل بروز عواطف انسانی است؛ بنابراین، می توان با بررسی عواطف از نظر پدیدارشناسی، ماهیت و ویژگی های احساسات انسانی و جایگاه و ارتباط آن را با رویداد ها و تجارب عاطفی شناخت و از رمان و عناصر غنایی آن، واکاوی زیربنایی و هستی شناختی به دست داد. روش تحقیق، مبتنی بر توصیف معناشناختی رفتار ها و عواطف براساس روی آورد و محتوای آن هاست که عناصر هریک از فرایند ها، استخراج شده و جایگاه آن ها در تقویم معنا، تحلیل و دسته بندی شده است. عواطف در رما ن، در پس بنیان های شناختی و نگرشی شخصیت ها، از دو دیدگاه پدیدارشناسی کلاسیک و نو تحلیل شده است؛ نخست با واکاوی محتوا و انگیزه های کنش ها و تجارب زیسته، تشابهات و افتراقات فکری و احساسی آن ها در قالب سوبژکتیویته و شخصی، و انترسوبژکتیویته و همدلانه به دست آمده، و دوم با استفاده از مبانی پدیدارشناسی نو که بنیاد علمی تری نسبت به عواطف دارد به شیوه های بیان احساسات از نظر انعکاس حالت های تاثری و نقش آن در ایجاد فضا های عاطفی در رمان و تاثیر بر مخاطب، پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، هستی شناسی ، عاطفه ، عناصر غنایی ، ادبیات داستانی مقاومت ، پل معلق