انتحال از خویشتن، با اقتباس از دیگران!

ارائه مکتوبات پژوهشی سودمند و روش مند منوط است به رعایت دقیق ضوابط و قواعد مرسومی که تخلف از آنها موجب تولید آثار پژوهشی نااستوار و نامطلوب می شود. نقد نگاشته هایی که بدون توجه به معیارهای علمی مقبول در نگارش مقالات پژوهشی فراهم آمده است و بازنمودن خطاها و کاستی های آنها بی تردید در ارتقای سطح کیفی تحقیقات و تالیفات پژوهشگران اثرگذار است. از این رو در نوشتار پیش رو، با بررسی شماری از مقالات یکی از نویسندگان پرکار، به سنجش و نقد برخی از روش ها و منش های پژوهشی ناهنجار در نگارش مقالات علمی پرداخته می شود که از آن جمله است: اقتباس کلان از آثار سایر محققان و درهم آمیختن تالیف و ترجمه، ارجاع دهی مبهم و غیر دقیق و انتحال به سبب ارجاع نابسنده، بازیافت مطالب پیشترمنتشرشده خود در مقالات تازه یا انتحال از خویشتن ، بازنشر مکرر یک مقاله یا کتاب در صورت های مختلف (مقاله سازی و کتاب سازی)، ارائه ترجمه های غیر دقیق و افراط در ترجمه آزاد، نمایش نادرست نقش پژوهشی نویسنده در فراهم آوردن آثار و نادیده انگاشتن حقوق معنوی صاحبان اصلی اندیشه ها، و نیز انشاء نامنظم و نگارش شتابزده با نثری نارس و نارسا.    

کلیدواژه ها:

انتحال از خویشتن ، انتحال به سبب ارجاع نابسنده ، اقتباس ، نقد ، ارجاع دهی ، کتاب سازی ، ترجمه آزاد ، محمدکاظم رحمتی