بررسی قابلیت استفاده از ضریب تشت تبخیر برای محاسبه تبخیر و تعرق گیاه مرجع در منطقه خرم آباد

برآورد تبخیر و تعرق گیاه مرجع یکی از اجزای مهم در طراحی سیستم های آبیاری و مدیریت آب برای آبیاری گیاهان می-باشد. در این پژوهش چهار ضریب تشت تبخیر تشت اشنایدر (۱۹۹۲)، اورنگ (۱۹۹۸)، آلن و پروت (۱۹۹۱) و کونیکا (۱۹۸۹) جهت برآورد تبخیر و تعرق مرجع نسبت به مدل فائو- پنمن- مانتیث با استفاده از شاخص های RMSE، MAE، AARE، MR و ضریب اسپیرمن مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز ضرایب مختلف جهت برآورد (ETo ) از ایستگاه سینوپتیک خرم آباد جمع آوری گردید. نتایج ارزیابی آماری نشان داد در دوره روزانه ضرایب تشت اورنگ (۱۹۹۸) و اشنایدر (۱۹۹۲) به ترتیب با RMSE برابر ۰۰۴/۱ و ۱۳/۱ (mm.day-۱) به عنوان مناسب ترین و ضرایب تشت آلن و پروت (۱۹۹۱) و کونیکا (۱۹۸۹) به ترتیب با RMSE برابر ۸۳/۱ و ۴۷/۱ (mm.day-۱) به عنوان نامناسب ترین ضرایب انتخاب شدند. از طرف دیگر نتایج ارزیابی آماری برای دوره ۱۰ روزه ضرایب تشت کونیکا (۱۹۸۹) و اشنایدر (۱۹۹۲) به ترتیب با RMSE برابر ۰۱/۶ و ۲۵/۸ (mm.day-۱) به عنوان مناسب ترین ضرایب و ضرایب آلن و پروت (۱۹۹۱) و اورنگ (۱۹۹۸) با RMSE برابر ۹۰/۱۳ و ۴۳/۹ (mm.day-۱) به عنوان نامناسب ترین ضرایب انتخاب شدند. همچنین آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد که نتایج همه ی ضرایب، همبستگی قابل قبولی نسبت به روش مرجع دارند.

کلیدواژه ها:

تبخیر و تعرق مرجع ، خرم آباد ، ضریب تشت ، همبستگی