تحلیل ساخت اشتقاقی واژه در گویش شیرازی

گویش شیرازی از گویش های ایرانی جنوب غربی است که در مرکز استان فارس، شهر شیراز رایج است. یکی از مهمترین تغییرات در زبان و گویش ها، تحولات در ساختواژه می باشد. پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل فرایند واژه سازی وندافزایی به عنوان فرایندی فعال در گویش شیرازی پرداخته و ساخت اشتقاقی واژه با استفاده از پیشوند، پسوند و ترکیب مورد بحث قرار گرفته است. داده های این گویش به روش میدانی و براساس شم زبانی نگارنده به عنوان گویشور بومی گردآوری شده اند. یافته ها حاکی از آنند که تکواژهای معرفه ساز /-u/,/-ow/ از رایج ترین پسوندهای گویش شیرازی می باشند که در گفتارگویشوران غیربومی ساکن در شیراز بصورت نادرستی نمود و تحقق پیدا می کند. همچنین برخی واژه های ساخته شده توسط فرایند وندافزایی، در فارسی معیار از بین رفته اند و دیگر وجود ندارند.

کلیدواژه ها:

گویش شیرازی ، واژه ، ساخت اشتقاقی ، وندافزایی.