نگاهی نو به مسئولیت (مدنی) ناشی از تصادف وسیله نقیه و عابر پیاده در آزادراه (تحلیل حقوقی ماده ۴ قانون ایمنی راه ها و راه آهن)

مسئولیت ناشی از حوادث رانندگی با عنایت به حجم و آمار فراوان تعداد حوادث راننگی در کشور از جمله مباحث مهم مسئولیت و به ویژه مسئولیت مدنی به شمار می آید و در این میان مسئولیت ناشی از تصادف وسایل نقلیه با عابران پیاده در آزاد راه ها باتوجه به برخی ابهامات و اجمالات موجود در مقررات حاکم به ویژه ماده ۴ قانون ایمنی راه ها و راه آهن،و بالطبع عدم یکنواختی و ناهماهنگی نظرات برخی کارشناسان عالی امور تصادفات و امور فنی راهور (کاردان های فنی)و کارشناسان تصادفات در این زمینه که هریک از منظر خود به موضوع می نگرند موجبات تشتت و سردرگمی کارشناسان،قضات و مردم درگیر در این حوادث را فراهم آورده است. در این میان موضوع مهم و اساسی برای تعیین و تبیین مسئولیت ناشی از این گونه حوادث،جمع عالمانه و هنرمندانه بین اصول و قواعد اساسی و بنیادین مسئولیت(مدنی) در نظام حقوقی کشور ما و شرایط و ویژگی های خاص رانندگی در شاهراهها می باشد؛به گونه ای که نه ضرر و زیان جبران نشده ای باقی بماند و نه تحمیل ناروای مسئولیتی صورت پذیرد. بنابراین،در این مقاله تلاش شده ضمن بیان اصول حاکم بر مسئولیت در نظام حقوقی ایران هریک از نظرات ممکن الطرح در زمینه حدود ثغور اعمال ماده ۴ قانون ایمنی راه ها و راه آهن بررسی و به راه حلی که منطبق با قواعد بنیادین و ساختار اساسی مسئولیت در کشور بوده و در عین حال ویژگی های شرایط خاص حاکم بر رانندگی در آزادراه ها را شامل شود به دست آوریم و در عین حال به مسئولیت مدنی دارندگان وسائل نقلیه موصوف در برابر عابران پیاده و بیان برخی نکات مغفول مانده آن پرداخته ایم.  

کلیدواژه ها:

عابر پیاده ، راننده ، وسیله نقلیه موتوری شاهراه ، حوادث راننگی ، مسئولیت