مقدمه ای بر مبانی آینده پژوهی اسلامی

هدف: در این مقاله برآنیم تا باعنایت به اندیشه­ های اسلامی، به ترسیم مقدمه­ ای بر مبانی آینده پژوهی اسلامی بپردازیم. آینده ­پژوهی اسلامی در مذهب شیعه، همانند دیگر دیدگاه های این مذهب، برمبنای امامت و ولایت استوار است. روش: پژوهش حاضر با تبعیت از روش فراترکیب، به عنوان یکی از اقسام روش های کیفی موجود، به بررسی مبانی آینده­ پژوهی اسلامی در اسلام پرداخته است. یافته ها: در این مقاله ضمن انتقاد از مبانی حاکم بر مبانی آینده پژوهی غربی و نیز نوع نگاه آن، بیان می­دارد، آینده ­پژوه اسلامی باید خود را از قید و بند تعاریف و اصول آینده ­پژوهی غیرالهی رها کند؛ چون مبانی کاملا متفاوت است. البته این به معنای کنارگذاشتن روش­های علمی و روش ­شناسی نیست؛ ولی به جای اینکه در قید و بند روش­ شناسی باشیم باید بر روش ­شناسی مسلط شویم و درنهایت یک روش شناسی بومی ایجاد نمائیم،تاکید شده است. نتیجه گیری: در اسلام آینده را ازمنظر امام معصوم(ع) باید دید و هر قدر بتوانیم به امام (ع) نزدیک شویم، می­توانیم در تشعشع نور او آینده را بهتر ببینیم. به نظر می­رسد پایه­ های ساخت آینده ازمنظر اسلام عبارت است از: صنع الهی، سنت های الهی، تولی وتبری، توسل، عبادات، رغبت، نیت، رجاء و خوف، روند، تصاویر، اقدام، زیارت، گناهان، شکر، رضا، تفویض، توکل، یقین، فنا و صبر

کلیدواژه ها:

اسلام ، آینده پژوهی ، امام (ع) ، آینده ، سنن الهی