تحلیل بازنمایی زن در آثار رضوان صادق زاده و کی کی اسمیت مبتنی بر نقد فمینیستی

جریان فمینیسم با هدف برابری حقوق زن و مرد در تمامی زمینه های اجتماعی و سیاسی ظهور کرد. در ابتدا،فعالیت های آنها محدود به بازپس گیری حقوق شهروندی و اجتماعی زنان می شد، اما پس از آن، به نظریه پردازیدر موضوعات مختلف نیز پرداختند. یکی از اصلی ترین مسائل انتقادی آنها ، چگونگی بازنمایی زن در هنر بهعنوان سوژه جنسیتی بود. بررسی چگونگی بازنمایی یک ابژه در آثار هنری، می تواند راهی برای دریافت چشم اندازو دیدگاه هنرمند باشند. البته می تواند نمایان گر فرهنگ زیسته هنرمند نیز به شمار آید. بازنمایی زن با توجهبه دغدغه های مختلف هنرمندان یکی از موضوع های چالش برانگیز است. تحلیل بازنمایی زن در آثار هنرمندانمبتنی بر نقد فمینیستی می تواند این چالش را مهمتر سازد. هدف این پژوهش، بررسی چگونگی بازنمایی زندر آثار رضوان صادق زاده و کی کی اسمیت و خوانش جنسیتی آثار مبتنی بر دیدگاه فمینیسم است. در اینپژوهش، از شیوه تحلیل کیفی و گردآوری کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد کهبازنمایی زن یا دفاع از حقوق زنان در آثار هنری الزاما به معنای فمینیست بودن او نیست. جغرافیا در چگونگیبازنمایی و به تصویر کشیدن زنان در آثار هنری هر یک از هنرمندان تاثیر بسزایی دارد؛ چراکه قوانین و خطقرمزهای جامعه می تواند محدوده کاری هنرمند را مشخص کند. در این زمینه، شرایط آزادتر در آثار اسمیت درمقایسه با صادق زاده مشهود است. با وجود دیدگاه هنری متفاوت این دو هنرمند و تفاوت بسیار در سبک هنری،به نظر می رسد هر دوی این هنرمندان در بزرگداشت مقام زن و ترسیم صدماتی که جامعه بر آن ها وارد کردهاست، تلاش داشته و در آثارشان به تصویر درآورده اند. هر دو هنرمند این امر را در قالبی نمادین با ارجاع بهمفاهیم فرهنگی دنبال کرده اند.

کلیدواژه ها:

بازنمایی ، فمینیسم ، نقاشی ، رضوان صادق زاده ، کی کی اسمیت