حبیب عطانژاد - دانش آموخته ارشد روابط بین الملل دانشگاه خوارزمی تهران
مجتبی میری - دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی تهران

مجتمع های نظامی-صنعتی در دوران جنگ سرد با دامن زدن به سیاستهای مداخله گرایانه و سوق دادن سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا به سوی نظامی گری اهداف و منافع اقتصادی خود را به عنوان اهداف و منافع ایدئولوژیک و ژئوپلیتیک آمریکا و هم پیمانانش جلوه داده و با نفوذ در ساختار اجرایی دولت، مراکز تصمیم گیری و کنگره، نقش برجستهای را در طراحی سیاست خارجی آمریکا ایفا کردند. این مجتمعها به همان میزان که نقش قابل توجهی در دامن زدن به رقابت میان آمریکا و شوروی در راستای تامین منافع خود داشتند، در دوران پس از جنگ سرد نیز به طرق مختلف دولتمردان آمریکا را برای مداخله در نقاط مختلف جهان ترغیب کردند. بر این اساس در مقاله حاضر با طرح این سوال که مجتمع های نظامی -صنعتی چه نقشی در حمله آمریکا به عراق داشته اند، این فرضیه را به آزمون میگذاریم که نفوذ مجتمع های نظامی-صنعتی در دولت جرج واکر بوش و جرج دبلیو بوش باعث هدایت سیاست خارجی این کشور به سمت مداخله گرایی و جنگ در عراق شده است. اطلاعات و داده ای تحقیق عمدتا متکی به منابع کتابخانهای و اسناد تاریخی است و نویسندگان میکوشند با استناد به شواهد و رویدادهای مهم تاریخی به تحلیل و تبیین نقش مجتمع های نظامی- صنعتی در حمله آمریکا به عراق بپردازند.

مجتمع های نظامی-صنعتی، سیاست خارجی آمریکا، عراق، دولت بوش، مداخله گرایی