رابطه بین موقعیت اقتصادی اجتماعی با سلامت روانی و جسمانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شاخصهای موقعیت اقتصادی و اجتماعی (درآمد، تحصیلات و شغل) با سلامت روانی و جسمانی بود. ۱۵۰ نفر از مدیران ارشد، معاونین و روسای دانشگاهها، استادان دانشگاه، دبیران، کارمندان، کارگران و کشاورزان استان زنجان، پرسشنامه سلامت روانی MHI (ویت و ویر، ۱۹۸۳)، فهرست سلامت جسمانی PHC (بوآردمن، ۲۰۰۴) و فرم اطلاعات جمعیت شناختی را تکمیل کردند. داده های پژوهش با استفاده از روشهای آماری تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون مجذور کای تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که اثر تعاملی شغل و درآمد بر زیر مقیاس درماندگی روان شناختی سلامت روانی معنادار بود. بین سطوح تحصیلات با دو زیر مقیاس سلامت روانی (بهزیستی روان شناختی و درماندگی روان شناختی) همخوانی وجود داشت اما سطوح تحصیلات با سلامت جسمانی فاقد همخوانی بود. زنان در مقایسه با مردان از سطوح پایین تر بهزیستی روان شناختی و سطوح بالاتر درماندگی روان شناختی برخوردار بودند. اما در زمینه سلامت جسمانی تفاوت معنادار نبود. پژوهش حاضر با تایید رابطه بین سلامت روانی با موقعیت اقتصادی اجتماعی می تواند راهگشای سیاستگذاریهای مناسب در زمینه ارائه برنامه های پیشگیرانه و برنامه های مرتبط با ارتقای سطح سلامت جامعه باشد.

کلیدواژه ها:

موقعیت اقتصادی اجتماعی ، سلامت جسمانی ، سلامت روانی ، بهزیستی روان شناختی ، درماندگی روان شناختی