محمدرضا مجذوبی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
خدامراد مومنی - استادیار دانشگاه رازی
رزیتا امانی - استادیار دانشگاه بوعلی سینا
محسن حجت خواه - استادیار دانشگاه رازی

این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی خاطره پردازی ساختارمند گروهی بر ارتقای کیفیت زندگی و شادکامی سالمندان شهرستان همدان انجام شد. طرح مطالعه از نوع پیش آزمون‎‎پس آزمون با گروه گواه، و روش آماری آن تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر دوگانه بود. ۲۴ سالمند (۱۰ زن ، ۱۴ مرد) با دامنه سنی ۶۰ تا ۸۲ سال (میانگین= ۷۹/۷۰ ، انحراف استاندارد= ۸۳/۷) به طور مساوی در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند. سالمندانی که در گروه آزمایشی قرار داشتند به مدت ۱۲ جلسه هفتگی تحت خاطره پردازی ساختارمند قرار گرفتند. به منظور ثبت سیر تغییرات نمره‎ها از شرکت‎کنندگان خواسته شد تا فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی (وار و شربورن، ۱۹۹۲) و پرسشنامه افسردگی‎‎شادکامی (مک‎گریل و جوزف، ۱۹۹۳) را در مرحله پیش آزمون، جلسه سوم، جلسه ششم، جلسه نهم، جلسه دوازدهم و یک ماه بعد از پایان مداخله تکمیل کنند. نتایج نشان دادند که خاطره پردازی ساختارمند گروهی اثر معناداری بر نمره کیفیت زندگی سالمندان نداشته است. با این حال، نمره شادکامی سالمندان را به طور معناداری افزایش داد و چنین دستاوردی در پیگیری یک ماهه حفظ شد. براساس یافته‎های این پژوهش، بر ضرورت کاربرد خاطره‎پردازی ساختارمند گروهی به منظور ارتقای هیجان‎های مثبت در سالمندان تاکید شد.

سالمندان, خاطره پردازی ساختارمند گروهی, کیفیت زندگی, شادکامی