وحید سرمدی سلطان - کارشناس ارشد مشاوره خانواده
فرشاد زارعی میانکلی - کارشناس ارشد مشاوره توانبخشی
حسین سلیمی بجستانی - استادیار دانشگاه علامه طباطبایی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر بیان‎گری و مطلوبیت اجتماعی دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه رازی کرمانشاه بود. از بین ۵۰۰ دانشجوی سال اول، ۴۰ دانشجو با بیان‎گری متوسط به پایین و مطلوبیت اجتماعی متوسط به بالا به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری به عنوان گروه گواه و گروه آزمایش جایگزین شدند. گروه آزمایش، ۱۸ جلسه ۹۰ دقیقهای (دو بار در هفته) آموزش مهارتهای زندگی دریافت کرد. گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکرد. شرکت کنندگان هر دو گروه، قبل و پس از مداخله به مقیاس بیانگری (لی، هالبرگ، سلمون، و هاس، ۱۹۸۵) و مقیاس مطلوبیت اجتماعی (کراون و مارلو ،۱۹۶۰) پاسخ دادند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دادند که بین میزان بیان‎گری و مطلوبیت اجتماعی در گروه آزمایش و گواه تفاوت معنادار وجود دارد. یافته ها نشان دادند که آموزش مهارتهای زندگی، بیان‎گری و مطلوبیت اجتماعی را افزایش میدهد.

آموزش مهارتهای زندگی, بیانگری, مطلوبیت اجتماعی