محمد غفوری جلیسه - گرووه مدیریت بازرگانی و مدیریت فناوری اطلاعاتی، دانشکده مدیریت اقتصاد حسابداری ، دانشگاه پیام نور، ایران

بدون تردید پیشرفت هر جامعه ای در ابعاد مختلف اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در درجه اول به رابطه وثیق آن کشور با سایر دول وابسته بوده و مهمترینعنصری که توانسته مقوم و ضامن پایداری این رابطه باشد، وجود یک استراتژی مناسب، مبتنی بر واقعیات اساسی داخل کشور و جهان خارج بوده است. در چند دهه اخیر، در ایران فقدان یک پارادایم حقیقی و دقیق در زمینه سیاست و دیپلماسی خارجی باعث آن گردیده است که منافع ملی درسطح جهانی متاثر ازرویه های متفاوت و بعضا متضاد گردد، که به تبع آن فرصت های بسیار سودمند از بین رفته است . این بررسی دو واقعیت مهم در داخل و خارج نظام اسلامی ایران یعنی اقتصاد مقاومتی و پدیده جهانی شدن یاجهانی سازی را مفروض اساسی گرفته است؛ و کوشیده نشان دهد که نه تنها هیچگونه تقابلی بین آنها وجود نداشته، بلکه به جهات عناصر مشترک ارتباطی که بین آنها برقراربوده است، میتوانسته مبنایی متقن برای سیاست خارجی و جهانی باشد؛ برای این منظور، مولفه های اثرگذار در توسعه سیاست جهانی واکاوی گردیده و از طریق مقایسه آن با مختصات اقتصاد مقاومتی، پیوند متقابل این دو، مورد تامل قرار گرفته است . فرضیه اصلی نوشته حاضر عبارت بود از : بین سیاست خارجی کارآمد و واقعیات داخل و خارج - الگوی اقتصاد مقاومتی و جهانی شدن - رابطه ی معنی دار برقرار است.این فرضیه خود مبتنی بر دو فرضیه فرعی بوده و آنها عبارتند از : بین سیاست خارجی کارآمد با اقتصاد مقاومتی رابطه ی معنی دار برقرار است و همین طور، بین سیاست خارجی با مفهوم جهانی شدن رابطهی معنی دار وجود دارد . نتیجه این بررسی - که به روش تبیینی بوده - نشان داد، درک پیوند متقابل اقتصاد مقاومتی با اقتصاد جهانی توانسته تاثیری معنی دار بر اتخاذ سیاست خارجی موثر داشته باشد.

اقتصاد مقاومتی، سیاست جهانی، سیاست خارجی، جهانی شدن، اقتصاد جدید