بیژن ابدی - دانشجوی دکتری
داریوش حیاتی - استادیار بخش ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه شیراز

یکی از فرایندهایی که در سال های اخیر در کنار ت أکید بر فرایندهایی نظیر یادگیری اجتماعی و شبکه سازی در مباحث ترویج کشاورزی مورد توجه قرار گرفته است، مدیریت تضاد می باشد. این در حالی است که عواملی نظیر ساختار اجتماعی - اقتصادی مناطق روستایی، قوانین و مقررات سازمان ترویج کشاورزی، تفاوت کشاورزان در دسترسی به منابعی نظیر آب، زمین و تسهیلات و همینطور نگرش ها، نیات، ترجیحات و باورهای متفاوت در ذی نفعان مختلف باعث ایجاد تضاد و ناسازگاری هایی برای رسیدن به اهداف مورد نظر آنه ا می گردد. در این میان، مدیریت تضاد م ی تواند راه حل مناسبی برای حل و فصل این تضادها باشد . یکی از استراتژی هایی که ترویج کشاورزی می تواند در مدیریت تضاد از آن استفاده کند، مذاکره تلفیقی در حل تضادها م ی باشد. در این را ه حل، یکی از طرفین نسبت به طرف مقابل چیزی را از دست نم ی دهد و بر اساس توافق جدید مسائل را دنبال می کنند. در واقع در این روش که راه حل برد - برد نام گرفته است، هر دو طرف معامله به طور مشابهی سود می برند. بنابراین ترویج می تواند نقش میانجی را برای حل و فصل تضادها بر عهده بگیرد . مقاله حاضر که به روش کتابخانه ای تدوین شده است در صدد است تا با تبیین آسیب شناسی فرایند مشارکت توسط تضادها و ناسازگاری ها، مهارت های مورد نیاز مروجین به عنوان میانجی در حل تضادها ، شبکه متدولوژیکی برای تسهیل سازی مذاکره تلفیقی، پیش نیازهای مذاکره تلفیقی و شرایط لازم برای حل تضادها با بهره گیری از مذاکره تلفیقی را ارائه دهد.

تضاد، مذاکره تلفیقی، مدیریت تضاد، آسیب شناسی مشارکت، ترویج کشاورزی