عدیله عجبی

اکوتوریسم و گردشگری روستایی به عنوان ابزاری برای توسعه پایدار محسوب میش وند و برنامهر یزی و مدیریت صحیح توسعه اکوتوریسم امری حیاتی است در غیر این صورت اکوتوریسم خود تهدیدی برای تنوع زیستی و آنچه خود بدان وابسته است خواهد بود. بررسی نقش رهیافت مشارکتی ترویج در توسعه پایدار اکوتوریسم و گردشگری روستایی موضوع اصلی مقاله حاضر است دراین میان نکته قابل توجه این است که چگونه باید ذینفعان مختلف در فرآیند اجرا و توسعه گردشگری روستایی مشارکت کننده و از منافع اقتصادی و اجتماعی این نوع گردشگری اطلاع یابند؟ برای تشریح دقیق موضوع این مقاله در دو بخش ارایه شده است در بخش اول نخست به ارایه تعریفی جامع از اکوتوریسم و گردشگری روستایی پرداخته شده سپس ویژگیها و اصول اکوتوریسم پایدار مطرح شده است. در بخش دوم رهیافت مشارکتی ترویج برای توسعه پایدار اکوتوریسم و گردشگری روستایی با تاکید بر مشارکت ذینفعان مختلف دولتهای ملی، سازمانهای غیردولتی، بخش خصوصی و جوامع محلی مطرح شده است همچنین برروشهای ترویجی در تبلیغات وخدمات اطلاع رسانی مطلوب اکوتوریسم و گردشگری روستایی و آموزش وتقویت نیروی انسانی صنعت گردشگری روستایی اشاره شده است روش جمع آوری اطلاعات در مقاله حاضر به شیوه ی مطالعه اسنادی است. نتایج نشان داد که اکوتوریسم و گردشگری روستایی زمینه هایی برای بالا بردن سطح استاندارد زندگی جوامع محلی بدون بهره برداری ناپایدار ازمنابع طبیعی یا از دست دادن مظاهر فرهنگی خود می باشند.

اکوتوریسم، گردشگری روستایی، توسعه پایدار، رهیافت مشارکتی ترویج