مجتبی نوری - دانشجوی کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس تهران
حسن صدیقی - عضو هیات علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس تهران
حسین شعبانعلی فمی - عضو هیات علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تهران

این مطالعه به بررسی مشکلات تعاملی ترویج با کنشگران نظام دانش و اطلاعات کشاورزی از دیدگاه متخصصان ترویج میپردازد. این تحقیق به روش کمی- کیفی، و به صورت پیمایشی انجام گردیده است. جامعهی آماری تحقیق متخصصان ترویج ایران میباشند که از بین آنها 90 متخصص؛ شامل اساتید ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاهها، مدیران ارشد حوزهی معاونت ترویج و آموزش وزارت جهاد کشاورزی و دانشجویان دکتری ترویج و آموزش کشاورزی میباشند که به صورت هدفدار از هر گروه 30 نفر انتخاب شدهاند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه بوده است؛ که در آن مشکلات تعاملی ترویج با شش کنشگر دیگر این نظام یعنی تحقیق، آموزش، کشاورزان، سیاستگذاران، شرکتهای خصوصی و تشکلهای کشاورزان و همچنین میزان تعاملات متخصصان با سایر زیر نظامهای این نظام مورد بررسی قرار گرفته است. روایی محتوایی پرسشنامه توسط پانلی از صاحبنظران علوم ترویج و آموزش کشاورزی مورد تایید قرار گرفته است و ضریب پایایی (قابلیت اعتماد) پرسشنامه نیز با انجام آزمون مقدماتی برابر α = 0/95 به دست آمده است. نتایج حاصله نشان میدهد مشکلات ترویج به ترتیب اولویت در تعامل با سیاستگذاران، مراکز تحقیقاتی، کشاورزان، آموزش، تشکلهای کشاورزان و شرکتهای خصوصی میباشد. بعلاوه نتایج حاصله نشان میدهد عمده مشکلات ترویج برای تعامل با سایر کنشگران مورد مطالعه عبارت است از: عدم وجود ضمانت اجرایی در صورت انعکاس مشکلات از سوی ترویج برای سیاستگذاران، عدم گرایش محققان و مروجان پیرامون مشارکت با یکدیگر، عدم تناسب تعداد مروجان و کشاورزان، عدم همکاری در برنامهریزی و تصمیمسازی بین ترویج و آموزش، وجود بروکراسیهای سخت اداری برای تشکلها و ناکافی بودن تجارب بخش خصوصی در ارائه خدمات ترویجی. همچنین نتایج تحقیق نشان میدهد بین نظرات اساتید دانشگاه و بخش اجرایی و دانشجویان در اکثر موارد اختلاف معنیداری مشاهده نمیشود که نشان از اجماع نظر متخصصان ترویج در مورد مشکلات تعاملی ترویج با دیگر کنشگران دارد

مشکلات ترویج، نظام دانش و اطلاعات کشاورزی ، تعامل، کنشگران، متخصصان ترویج