مدیریت دانش و ایمنی در محیط کار

در گذشته ،بسیاری از سازمان ها دانش هریک از کارکنان را تنها در جهت بهبود عملکرد شخصی مورد استفاده قرار می دادند؛ درحالیکه امروزه سازمان ها در تلاش برای به جریان انداختن دانش کلیه پرسنل در سطح سازمان می باشند، تا اهداف سازمان بیش از پیش تامین شود .این امر منجر به رواج دیدگاه جدیدی به نام مدیریت دانش در مباحث مدیریتی بویژه دانش ایمنی وبهداشت کار شده است. اساسی ترین مشخصه سازمان های هوشمند قرن بیست و یکم ،تاکید بر دانش واطلاعات است و سازمان های امروزی دارای تکنو لوژی پیشرفته بوده و نیازمند تسخیر، مدیریت وبهره برداری از دانش واطلاعات پرسنل خود به منظور بهبود کارایی، مدیریت و پیگیری تغییرات هستند لذا دانش ابزار قدرتمندی است که می تواند تغییرات را در جهان به وجود آورده و نوآوری ها را ممکن سازد. یکی از بزرگان علم مدیریت عنوان می کند که دو دارایی بزرگ وجود دارد که سازمان ها صاحب آن هستند : یکی افرادی که در آن سازمان کار می کنند و دیگری دانشی که درذهن کارکنان سازمان است. بشر پس از گذر از دوران کشاورزی و دامداری و به دنبال آن انقلاب صنعتی و پشت سر گذاردن مراحلی همچون محصولگرایی و بازارگرایی، وارد عصر دانش و اطلاعات شده و با مفاهیمی همچون سازمانهای دانش محور و سازمانهای یادگیرنده روبرو شده است. با ورود به دوران دانش و اعتقاد به قدرت دانش و نیز تسهیم دانش، به تدریج این باور در اذهان پرسنل بسیاری از سازمانها شکل گرفت که موفقیت آنان در این عصر تنها با تکیه بر دانش مقدور خواهد بود .بدینسان ضرورت تغییر رویکردها و پارادایمها با توجه به جریان سیل آسای دانش بیش از پیش احساس شد. با این همه و نیز با وجود پیشرفتهای چشمگیر بشر در حوزه های تکنولوژی، تشخیص و درمان بیماریها، کنترل ضایعات، و نیز روشهای پیشگیری از حوادث، متاسفانه باز هم شاهد رویدادهای تلخی هستیم که از رهگذر همین توسعه ها گریبانگیر بشر شده و سلامت و عمر انسان را به شدت تهدید کرده است. با عنایت به خطرات زیادی که کارکنان شرکتهای با آن روبرو هستند، در این مقاله تلاش شده تا به اهمیت مدیریت دانش در محیط کار و ایمن کردن محیط کار پرداخته شود. مقاله حاضر ضمن توضیح و تبیین مدیریت دانش، ارتباط آن را با نوآوری و ایمنی و همچنین نقش آنها در بهبود کارایی و اثر بخشی فرآیندها را مورد بحث قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، ایمنی در محیط کار