ضرورت مدیریت یکپارچه شهری در بهبود مدیریت بحران

یکی از موضوعاتی که بیشتر شهرهای بزرگ جهان با آن دست به گریبان هستند، موضوع حوادث طبیعی است. با توجه به ماهیتغیرمترقبه بودن غالب حوادث طبیعی و لزوم اتخاذ سریع و صحیح تصمیمها و اجرای عملیات، مبانی نظری و بنیادی، دانشی راتحت عنوان مدیریت بحران به وجود آورده است. این دانش به مجموعه فعالیت هایی اطلاق می شود که قبل، بعد و هنگام وقوعبحران، جهت کاهش اثرات این حوادث و کاهش آسیب پذیری انجام گیرد. این موضوع ارتباط خاصی با مباحث برنامه ریزی شهری،مدیریت شهری و جغرافیا دارد. لذا مدیریت واحد شهری ترکیبی از مسایل مدیریتی و برنامهریزی شهری است، که هدف آنایجاد هماهنگی بین برنامه ریزی و کنترل طرح ها و برنامه های شهری است، به گونه ای که تدوین و اجرای این برنامه ها به شیوهایمطلوب صورت گیرد. هدف پژوهش حاضر مدیریت واحد بحران های شهری از منظر پدافند غیرعامل با تاکید بر بافت فرسودهشهری با روش توصیفی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد مدیریت بحران در بسیاری شرایط اعم از وقوع بلایای طبیعیمانند سیل، زلزله و آتش سوزی گرفته تا وقوع بحران های سیاسی و اقتصادی از قبیل جنگ، قحطی و... می تواند به کنترل ومدیریت هر چه بهتر شرایط کمک کند. و می توان گفت یافتن راهکار و اتخاذ تصمیم های کاربردی پیش، حین و پس از بحرانو ساماندهی منابع موجود و استفاده بهینه از آن در جهت جلوگیری از برخی بحران ها، کاهش اثرات آن و بازگرداندن شرایطعادی زندگی به مردمی که در معرض این بحران ها قرار گرفته و به آن دچار شده اند از ضرورت مدیریت بحران می باشد. لذادستیابی به این هدف مستلزم وجود مدیریت واحد شهری است؛ تا با تشخیص تجربیات و اصول پیشنهادی قابل آزمایش بااستفاده از تکنیک های مختلف برای دستیابی به شواهد و قرائن جهت دفاع یا طرد یک نظریه عمومیکه بتوان از آن با روشقیاس یا استقرار رویدادهای ویژه را سنجید، می باشد. در نتیجه مدیریت واحد میتواند با جمع آوری اطلاعات در مورد بحران هایوقوع یافته علاوه بر توصیف هر واقعه این امکان را فراهم می سازد تا به تحلیل تطبیقی آنها به موازات شرح رخداد پرداخته و بابالا بردن ارزش علمی تحلیل و پیشگیری از یک بحران در دستیابی تجربیات مربوط به آن بحران موثر باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، بافت فرسوده شهری ، مدیریت یکپارچه شهری