خودشیفتگی مدیرعامل و مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت

مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت در سه دهه گذشته مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف مسئولیت پذیری اجتماعیگزارش جنبه های اجتماعی و زیست محیطی شرکت می باشد. مسئولیت پذیری اجتماعی می تواند تحت تاثیر ویژگی های شخصیتیمدیرعامل قرار گیرد. خودشیفتگی مدیرعامل یکی از آن ویژگی های فردی مدیریت است، که می تواند تصمیمات مدیریتی در حوزههای مختلف (نظیر تصمیمات مربوط به مسئولیت پذیری اجتماعی) را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین به لحاظ نظری می توان چنیناستدلال نمود که خودشیفتگی مدیرعامل ، مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت را تحت تاثیر قرار می دهد. بر این اساس در پژوهشحاضر به بررسی تاثیر خودشیفتگی مدیر عامل بر مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت پرداخته شده است. پرسش پژوهشی تحقیقحاضر این است که آیا به لحاظ تجربی ، خودشیفتگی مدیرعامل بر مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت تاثیر دارد یا خیر. جامعه آماریدر تحقیق حاضر شرکت های فعال در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی ۱۳۹۱ الی ۱۳۹۶ می باشد. که با استفاده از روشحذف سیستماتیک تعداد ۱۱۵ شرکت بعنوان نمونه از این جامعه آماری انتخاب شده است. به منظور آزمون فرضیه تحقیق از مدلرگرسیون خطی چند گانه به شیوه حداقل مربعات تعمیم یافته و روش پانل- اثرات ثابت استفاده شده است. نتیجه حاصل از آزمون فرضیه های تحقیق نشان میدهد که خودشیفتگی مدیرعامل دارای اثری مستقیم بر مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت می باشد. باتوجه به یافته های حاصل از تحلیل های تجربی انجام شده مبنی بر وجود ارتباط مثبت و معنادار میان متغیر مستقل خودشیفتگیمدیرعامل (NARC) و متغیر وابسته میزان مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها (CSR) می توان چنین نتیجه گیری نمود که مدیران خودشیفته تمایل زیادی به مشارکت در اقدامات اجتماعی و زیست محیطی و افشای این اقدامات دارند، و به همین دلیلمیزان اقدامات انجام شده در حوزه مسئولیت اجتماعی و افشای این اقدامات توسط مدیران خودشیفته بیشتر از سایر مدیران است.

کلیدواژه ها:

خودشیفتگی مدیرعامل ، مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت بورس اوراق بهادار تهران