بررسی میزان خودبهسازی رهبری مدیران مدارس و ارتباط آن با عوامل انگیزشی و مهارت های خودتنظیمی

هدف این پژوهش تعیین رابطه بین عوامل انگیزشی، مهارت های خودتنظیمی و متغیرهای جمعیت شناختی با میزان گرایش مدیران مدارس متوسطه به خودبهسازی رهبری بود. جامعه تحقیق کلیه مدیران مدارس متوسطه (دخترانه و پسرانه) شهر سنندج بودند که از آنان نمونه ای ۱۰۵ نفره در پژوهش شرکت داشتند. داده ها با استفاده از یک پرسشنامه۶۰ گویه ای متشکل از مقیاس های (درگیری شغلی، منبع کنترل، تعهد سازمانی، خودکارآمدی و فراشناخت) جمع آوری گردیدند. پایایی مقیاس ها با روش آلفای کرانباخ تایید گردید. نتایج نشان داد که گرایش به خودبهسازی رهبری در میان مدیران مدارس انتخابی به گونه ای معنی دار، بالاتر از حدمتوسط بود. در خصوص تاثیر متغیرهای جمعیت شناختی یافته ها گویای آن بود که مدیران مدارس از لحاظ میزان گرایش به خود بهسازی رهبری با توجه به جنسیت و تجربه مدیریتی شان تفاوت معناداری داشتند. گرایش مدیران زن به طور معناداری بالاتر از مدیران مرد بود و هم چنین مدیران تازه کار در مقایسه با مدیران باسابقه، گرایش بیشتری به انجام خودبهسازی رهبری داشتند. رابطه بین سطح عوامل انگیزشی (منبع کنترل، تعهد سازمانی و درگیری شغلی) و مهارت های خودتنظیمی (فراشناخت و خودکارآمدی) با میزان گرایش به خودبهسازی رهبری مدیران مدارس معنی دار بود. در مجموع، مدل پیشنهادی خودبهسازی رهبری در میان مدیران مدارس متوسطه تایید گردید.

کلیدواژه ها:

خودبهسازی ، رهبری ، عوامل انگیزشی ، خودتنظیمی ، مدیران مدارس