برخی ویژگیهای زیستی شاه میگوی خزری Astacus Leptodoctylus eichwaldi Bott , ۱۹۵۰ در سواحل بندر انزلی

شاه میگوی خزری با نام علمی Astacus Leptodactylus eichwaldi Bott، ۱۹۵۰ در منطقه بندر انزلی زیست می نماید. این بررسی در سال ۱۳۸۰ در ۱۲ خط مطالعاتی در شرق موج شکن بندر انزلی (هر خط مطالعاتی چهار عمق ۳۵، ۴۵، ۵۵ و ۶۵ متر) با استفاده از تله های تاشو (Foldable Traps) به انجام رسید. حداکثر تراکم این آبزی در اعماق ۴۰ تا ۶۰ متر است. میانگین طول و وزن شاه میگوهای صید شده بترتیب ۰.۲ ± ۱۲۵.۶میلیمتر و ۰.۳± ۶۰.۶ گرم با دامنه نوسان طول ۷۲ تا ۱۶۹ میلیمتر و دامنه نوسان وزن ۱۲.۵ تا ۱۴۸ گرم بود. نسبت جنسی ماده به نر در طول سال ۱:۰.۸۶ محاسبه شده است. همآوری مطلق و کاری آن بترتیب ۱۰.۶۲± ۳۰۸.۹۸ و ۱۰.۸۷ ± ۲۵۵.۵۴ عدم تخم بدست آمد. همآوری بدست آمده از این تحقیق با بررسی های انجام یافته در سواحل ترکمنستان همخوانی دارد. با افزایش وزن بدن جنس ماده، از تعداد تخم در هر گرم از وزن بدن (همآوری) نسبی کاسته می شود. زمان تکثیر آن از اول بهمن ماه تا پایان تیرماه بوده و نخستین پوست اندازی نرها در تیر ماه و دومین آن که همراه با پوست اندازی ماده هاست در دهه سوم شهریور و اوایل مهر ماه رخ می دهد. گروه طولی ۱۲۰ تا ۱۲۹ گروه نما بوده و براساس آنالیز فراوانی طولی، ۶ گروه سنی در صید دیده شد. میانگین صید به ازای واحد تلاش (CPUE) در سال مذکور ۲.۵۴ عدد شاه میگو در هر تله در هر ۲۴ ساعت بدست آمد. در حال حاضر هیچ برداشتی از این آبزی صورت نمی پذیرد، اما محاسبات صید به ازای واحد تلاش نشان می دهد که تراکم در خطوس مطالعاتی ۱ تا ۷ (از غرب موج شکن انزلی تا جفرود) به اندازه ایست که می توان پس از انجام ارزیابی، از شاه میگوی خزری بهره برداری کرد.

کلیدواژه ها:

شاه میگوی خزری ، صید به ازای واحد تلاش (CPUE) ، دریای خزر ، ایران