شناسایی و تعیین پراکنش گیاهان دریایی مناطق زیر جزر و مدی در سواحل استان سیستان و بلوچستان

براساس گشتهایی که در طول سواحل استان سیستان و بلوچستان با طول حدود ۳۰۰ کیلومتر انجام گردید، یازده منطقه بعنوان ایستگاه مطالعاتی شامل: گواتر، پسابندر، بریس، کچو، رمین، چابهار، پزم، گوردیم، تنگ، گالک و میدانی تعیین گردیدند. نمونه برداری از گیاهان دریایی در کلیه ایستگاهها، از مناطق زیر جزر و مدی بصورت فصلی و توسط عملیات غواصی صورت پذیرفت. طی این عملیات ۴۲ گونه نمونه برداری گردید، که شامل سه گونه جلبکهای سبز، ۱۷ گونه جلبکهای قهوه ای و ۲۲ گونه جلبکهای قرمز بودند. جلبکهای قهوه ای نسبت به جلبکهای سبز و جلبک قرمز از تراکم بیشتری برخوردار بودند، از نمونه های غالب جلبکهای قهوه ای می توان: Sargassum glaucescens Stoechospermum marginatum، Padina australis، Dictyota sp. و Cystoseira indica را نام برد. از گونه های مهم و اقتصادی جلبکهای قرمز نیز می توان به Gelidium micropterum، Hypnea musciformis،Gracilaria corticata، و Gelidiella acerosam اشاره نمود. جلبکهای سبز به استثنای دو منطقه پسابندر و چابهار در مناطق دیگر یافت نگردیدند و نمونه معروف آن Ulva fasciata است. همراه با نمونه برداری گیاهان دریایی، عوامل محیطی از قبیل دمای آب و هوا، شوری، pH، عمق رویش، جنس بستر، شیب ساحل و شفافیت آب در سطح و عمق نیز مورد بررسی قرار گرفت. بطوریکه بیشترین شیب و شفافیت مربوط به مناطق چابهار، رمین و تنگ بوده و تا عمق بیشتری نیز دارای بستر کاملا صخره ای بوده اند. بیشترین عمق رویش جلبکی در منطقه تنگ بود و حداقل شیب و عمق رویش و شفافیت در منطقه گواتر مشاهده گردید. جنس بستر در این منطقه و مناطق دیگر صخره ای همراه با ماسه و گل بود.

کلیدواژه ها:

پراکنش ، جلبک ، استان سیستان و بلوچستان ، دریای عمان ، ایران