پیش بینی تاب آوری و خودکارآمدی بر مبنای سبک های دلبستگی دانشجویان دارای اضطراب کرونا

زمینه و هدف: هدف اصلی این پژوهش پیش بینی تاب اوری خودکارآمدی بر مبنای سبک های دلبستگی در دانشجویان دارای اضطراب کرونا دانشگاه ازاد اسلامی واحد کرمانشاه در سال ۱۳۹۸-۹۹ است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از روش توصیفی از نوع همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه ازاد اسلامی واحد کرمانشاه در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ بود. در مطالعه حاضر متغیر پیش بین سبک های دلبستگی ۳ مولفه است، اما برای تعمیم دهی بیشتر نتایج، تعداد ۲۰۰ نفر انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون ۲۰۰۳ مقیاس دلبستگی بزرگسالان بشارت ۱۳۷۹، مقیاس خودکارآمدی شوارتز و جروسلم ۱۹۸۱ و مقیاس اضطراب کرونا علی پور و همکاران ۱۳۹۸ بوده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار توصیفی (شامل میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (شامل ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره) با رعایت پیش فرض های آماری عمل شد. ابزار تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش نرم افزار spss نسخه ۲۴ بود. نتیجه گیری: سبک های دلبستگی ایمن، باعث افزایش تاب آوری و خودکارآمدی و عامل محافظ در برابر اضطراب کرونا می باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، خودکارآمدی ، سبک های دلبستگی ، اضطراب کرونا ، دانشجویان