اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر معنا در زندگی در افراد ترک کننده مواد

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر معنا در زندگی در افراد ترک کننده موادانجام شد. روش تحقیق از نوع آزمایشی و با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیهافراد ترک کننده مواد در مرکز ترک اعتیاد آزادی شهر اردبیل در سال ۱۳۹۶-۱۳۹۵ بود. از طریق روش نمونه گیری در دسترس ۴۰ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (۲۰ نفر) و گروه کنترل (۲۰ نفر) گمارده شدند. آزمودنی های مورد بررسی، (در دو مرحله پیش آزمون و پسآزمون مورد بررسی قرار گرفتند. از این رو برای MLQ با استفاده از پرسشنامه معنا در زندگی) گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی اجرا و برای گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای انجامنگرفت. برای تحلیل نتایج از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگیموجب افزایش معنا در زدگی در افراد ترک کننده مواد در گروه آزمایش در مرحله پسآزمون شده است. نتایج این پژوهش نشانداد که درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی میتواند در افزایش میزان معنا در زندگی در افراد ترک کننده مواد اثربخش باشد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی ، معنادرزندگی ، افراد ترک کننده مواد