بررسی فراوانی و شدت پریودنتیت در بیماران مبتلا به پسوریازیس

مقدمه: پسوریازیس یک ژنودرماتوز التهابی مزمن و پریودنتیت یک بیماری التهابی بافت محافظت کننده ی دندان می باشد. با توجه به شیوع رو به افزایش پسوریازیس و پریودنتیت و اشاره برخی مطالعات به ارتباط بین پسوریازیس و پریودنتیت ، در این مطالعه فراوانی و شدت پریودنتیت در بیماران مبتلا به پسوریازیس مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه ۴۰ بیمار مبتلا به پسوریازیس شرکت کردند، بعد از تعیین ایندکس شدت پسوریازیس در آنها و معاینه ی دهان و دندان، اطلاعات حاصله در فرم مربوط به هر فرد ثیت گردید. لقی دندان ها ،تعداد دندان های از دست داده ، بررسی خون ریزی حین پروبینگ و از دست رفتن چسبندگی کلینیکی و میزان آن با پروب اندازه گیری و ثبت شد.نتایج: میانگین سنی بیماران در این مطالعه ۰۵ / ۱۷ ± ۳۳ / ۴۳ سال بود که میزان شیوع کلی بیماری پریودنتال در آنها ۸۰ % تعیین شد که دندان لق شده ۱۰ %، دندان از دست رفته ۵ / ۴۷ %، خونریزی از لثه ۶۰ % و تحلیل لثه ۵ / ۶۲ % موارد را شامل میشدند. وجود بیماری پریودنتال با مدت و شدت ابتلا به پسوریازیس رابطه معنی دار داشت. (به ترتیب: ۰۳۲ / ۰ = P و ۰۰۱ / ۰ >P رابطه شدت بیماری پریودنتال با مدت و شدت ابتلا به پسوریازیس معنی دار بود)به ترتیب: ۰۴۸ / ۰ = P و ۰۲۳ / ۰= P نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، بیماری پریودنتال در مبتلایان به پسوریازیس بسیار بالا بوده و با شدت و مدت بیماری پسوریازیس رابطه دارد. با توجه به این که پروسه التهابی در این دو بیماری نقش دارد و نیز وجود ارتباط بین آنها، معاینات دقیق دهان و دندان از نظر وجود بیماری پریودنتال در مبتلایان به پسوریازیس توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

پسوریازیس ، پریودنتیت مزمن ، از دست رفتن دندان ها ، بیماری های پریودنتال