تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی همراه با مصرف کافئین بر شاخص آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز(SOD)و ترکیب بدن در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیرهشت هفته تمرین مقاومتی و مصرف کافئین بر SOD مردان غیرفعال مبتلا به دیابت نوع ۲ شهرستان همدان بود. روش تحقیق: نیمه تجربی بود.بدین منظور ۳۲ آزمودنی (با میانگین قد ۲۰/۷±۹۲/۱۶۹ سانتی متر، وزن ۳۴/۶±۴۱/۸۲ کیلوگرم، سن ۵±۵۰ سال و محدوده قند خون ۱۵۰-۲۰۰ میلی گرم در دسی لیتر به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه، کافئین، تمرین مقاومتی ، تمرین مقاومتی با مصرف کافئین و گروه کنترل قرار گرفتند. آزمودنی های گروه کافئین روزانه سیصد میلی گرم کافئین و گروه کنترل پلاسبو را به مدت ۸ هفته دریافت کردند.آزمودنی های گروه های تمرین پروتکل تمرین مقاومتی پیش رونده را که شامل هشت هفته (سه جلسه در هفته) و جلسه ای هشت حرکت را باشدت ۶۵-۸۰ درصد ۱RM اجرا کردند. قبل و ۴۸ ساعت بعد از هشت هفته تمرین، نمونه های خونی از ورید پیش آرنجی جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا داری ۰.۰۵≤α توسط نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ انجام گرفت.یافته ها: شاخص سوپراکسیددیسموتاز پس از هشت هفته در ۳ گروه افزایش معنی داری نشان داد اما در گروه کنترل تفاوت معنا داری نداشت.نتیجه گیری:از تمرینات مقاومتی جهت تقویت سیستم ایمنی و حفظ توده عضلانی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو استفاده گردد.همچنین با توجه به تاثیر مکمل کافئین بر سیستم آنتی اکسیدانی درونی، می توان از مکمل کافئین جهت بهبود این سیستم در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بهره برد.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، مصرف کافئین ، سوپراکسیددیسموتاز ، دیابت نوع ۲ ، مردان غیرفعال