بررسی تاثیر تحریم های اقتصادی علیه ایران بر صنعت فرش دستبافت در حوزه ی منافع اقتصادی فردی

در دهه های اخیر، تحریم های اقتصادی به شدت افزایش یافته است و از این شیوه به عنوان ابزار سیاست خارجی برای برخی از کشورها استفاده می شود. ایران نیز از دایره ی هدف این سیاست خارج نبوده و بیش از یک دهه دستخوش تحریم-های اقتصادی سنگین بوده است. توسعه صنعت گردشگری، به ویژه برای ایران که با معضلاتی همچون نرخ بالای بیکاری، محدودیت دسترسی به منابع ارزی، اقتصاد نفتی، مالیات گریزی، تورم های بالای ۳۰ درصد و... مواجه می باشد، از اهمیت فراوانی برخوردار است. گردشگری امیدبخش ترین و پیچیده ترین صنعتی است که جهان سوم و بالاخص ایران با آن روبرو است، چرا که بیشترین قابلیت را برای جایگزینی سایر صنایع درآمدزا دارد. فرش دستبافت ایران بعنوان محصولی شناخته شده در جهان و ارزآور، متاثر از تحریم های ظالمانه در همه ایران بالاخص بافندگان خانگی می باشد. چراکه آنها قدرت بسیار کمتری نسبت به صنایع دیگر دارند و از طرفی منبع مالی یک خانوار می تواند همان فرشبافی باشد که با تحریم ها فلج می شود. بهترین هنر و صنعتی که در کشور موجود است و پایه های اصلی آن از نظر منابع انسانی و تولیدی در کشور به طور کامل و زیاد وجود دارد و همچنین نزدیک به ۸۵ درصد آن صادراتی است، فرش دست بافت است. بنابراین مسئولان باید این موضوع را جدی بگیرند و با توجه به اینکه زمینه های آن محیا است، نیازی به هیچ سرمایه گذاری اضافه ای ندارد. لذا شناسایی، بررسی و تجزیه و تحلیل بحران اقتصادی و توسعه این صنعت در ایران به عنوان کشوری در حال توسعه، ضرورت می یابد. این تحقیق به تاثیر تحریم های اقتصادی در حوزه ی منافع اقتصادی فردی و توسعه گردشگری از نظر بافندگان و دست اندرکاران فرش دستبافت سیستان در ابعاد اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و نیز ابعاد محیطی صنعت گردشگری می پردازد. اثبات گردید که تحریم های اقتصادی در حوزه ی منافع اقتصادی فردی بر ابعاد اقتصادی صنعت گردشگری از نظر تامین-کنندگان صنایع دستی تاثیر دارد. تحریم های اقتصادی در حوزه ی منافع اقتصادی فردی بر ابعاد اجتماعی- فرهنگی صنعت گردشگری از نظر تامین کنندگان صنایع دستی تاثیر دارد. تحریم های اقتصادی در حوزه ی منافع اقتصادی فردی بر ابعاد محیطی صنعت گردشگری از نظر تامین کنندگان صنایع دستی تاثیر دارد

کلیدواژه ها:

تحریم های اقتصادی ، فرش دستبافت ، منافع اقتصادی فردی ، توسعه گردشگری