تاثیر حاد دو نوع فعالیت مقاومتی بیشینه و هایپرتروفیک بر ایمونوگلوبولین های سرم (IgM, IgA, IgG) در دختران جوان سالم
عنوان مقاله: تاثیر حاد دو نوع فعالیت مقاومتی بیشینه و هایپرتروفیک بر ایمونوگلوبولین های سرم (IgM, IgA, IgG) در دختران جوان سالم
شناسه ملی مقاله: JR_JAHSSP-8-1_007
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JAHSSP-8-1_007
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
مریم عبداللهی - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش.دانشکده علوم ورزشی دانشگاه بیرجند. بیرجند. ایران.
محمد اسماعیل افضل پور - استاد فیزیولوژی ورزشی. دانشکده علوم ورزشی. دانشگاه بیرجند. بیرجند. ایران.
محمود زردست - دانشیار پاتولوژی تشریحی و بالینی ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند ، بیرجند. ایران.
خلاصه مقاله:
مریم عبداللهی - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش.دانشکده علوم ورزشی دانشگاه بیرجند. بیرجند. ایران.
محمد اسماعیل افضل پور - استاد فیزیولوژی ورزشی. دانشکده علوم ورزشی. دانشگاه بیرجند. بیرجند. ایران.
محمود زردست - دانشیار پاتولوژی تشریحی و بالینی ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند ، بیرجند. ایران.
هدف: مولفههای مختلف فعالیت مقاومتی از جمله حجم و شدت فعالیت، تاثیرات متفاوتی بر سیستم ایمنی دارند؛ از این رو در تحقیق حاضر تاثیر دو نوع فعالیت مقاومتی بیشینه و هایپرتروفیک بر میزان ایمونوگلوبولینهای سرم (IgM, IgA, IgG) مورد بررسی قرار گرفت. روش شناسی: ۳۰ دانشجوی دختر در دامنه سنی ۲۵-۲۰ سال، دارای شاخص توده بدنی بین ۱۹ تا ۲۵ و فاقد بیماریهای خاص نظیر دیابت، پر فشار خونی و ...؛ به صورت داوطلبانه در مطالعه شرکت کردند. این افراد به طور تصادفی در سه گروه شامل گروه فعالیت مقاومتی بیشینه (۱۰=n)، گروه فعالیت هایپرتروفیک (۱۰=n) و گروه کنترل (۱۰=n) قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه فعالیت مقاومتی بیشینه با ۱۰۰ درصد یک تکرار بیشینه (۱RM)، ۱۵ ست با یک تکرار و گروه فعالیت مقاومتی هایپرتروفیک با ۸۰ درصد ۱RM، ۵ ست با ۱۰ تکرار یک جلسه فعالیت مقاومتی را اجرا کردند. برای اندازهگیری ایمونوگلوبولینهای سرم، نمونه خونی آزمودنیها قبل و بلافاصله پس از جلسه تمرینی جمعآوری شد. برای استخراج نتایج از آزمونهای آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری و آزمون آنالیز واریانس استفاده شد و سطح معنیداری ۰۵/۰> P منظور گردید. یافته ها: میزان IgM و IgG و IgAسرم در گروههای فعالیت مقاومتی بیشینه (به ترتیب با ۰۸/۰=p IgM ، ۷۳/۰=p IgGو ۷۵/۰=p IgA ) و گروه فعالیت مقاومتی هایپرتروفیک ( به ترتیب با ۵۲/۰=p IgM و ۹۳/۰=p IgG و ۱۳/۰=p IgA) در مقایسه با گروه کنترل تغییر معناداری نداشت. به علاوه، بین میزان اختلاف میانگین ایمونوگلوبولین IgA و IgG سرم قبل و بعد از فعالیت در گروههای شرکت کننده تفاوت معنیداری وجود نداشت (۰۹/۰=p IgA و ۹۸/۰=p IgG)؛ اما بین میزان اختلاف میانگین ایمونوگلوبولین IgM سرم قبل و بعد از فعالیت در گروههای تحقیق کاهش معنیداری دیده شد (۰۴/۰=P)؛ به گونهای که این کاهش در گروه فعالیت مقاومتی حاد بیشینه نسبت به گروه فعالیت مقاومتی حاد هایپرتروفیک، بیشتر بود. نتیجه گیری: فعالیت حاد مقاومتی، صرف نظر از بیشینه بودن یا هایپرتروفیک بودن آن، تغییر قابل ملاحظهای در ایمونوگلوبولینهای IgG و IgAسرم ایجاد نمیکند؛ ولی نوع بیشینه آن اثر کاهشی بر IgM دارد.
کلمات کلیدی: فعالیت مقاومتی بیشینه, فعالیت مقاومتی هایپرتروفیک, ایمونوگلوبولین های سرم
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1312825/