تغییرات شوری پروفیل خاک و حد آستانه تحمل به شوری کنجد تحت تنشهای توام شوری و خشکی

عمده ترین عوامل محدود کننده تولیدات زراعی تنشهای محیطی میباشند که از مهمترین آنها دو تنش آبی و شوری است. کنجد از گیاهان تامین کننده روغن مطلوب خوراکی میباشد که یک محصول سازگار با مناطق خشک و نیمه خشک است. به منظور تعیین حد آستانه تحمل به شوری کنجد و بررسی تغییرات شوری خاک طی دوره رشد آن، پژوهشی بصورت آزمایش فاکتوریل و در قالب بلوکهای کامل تصادفی با سه دور آبیاری ۴)، ۸ و ۱۲ روز) و چهار سطح شوری آب آبیاری ۱/۵)، ۴، ۷ و ۱۰ دسیزیمنس بر متر) و سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه اردکان واقع در استان یزد انجام شد. طی دوره رشد، در چهار نوبت از اعماق ۹۰-۰ سانتی متری سطح خاک در فواصل ۳۰ سانتیمتری نمونه برداری شد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که با توجه به شور بودن اولیه خاک، مقدار متوسط شوری عصاره اشباع خاک در ناحیه ریشه در طول دوره رشد در تیمارهایی که با آب محتوی شوری ۱/۵، ۴، ۷ و ۱۰ دسی زیمنس بر متر آبیاری شدند، به ترتیب ۱۴/۷، ۱۶/۱، ۱۹/۷و ۲۴/۳ دسی زیمنس بر متر بود. حد آستانه تحمل به شوری گیاه کنجد برای عملکرد نسبی دانه و شیب کاهش عملکرد به ازای افزایش یک واحد شوری به ترتیب، ۶/۹ دسی زیمنس بر متر و ۸ درصد بدست آمد.

کلیدواژه ها:

پروفیل شوری خاک ، حد آستانه ، شوری ، کنجد.