اثر لجن فاضلاب و بیوچار آن بر پایداری ساختمان خاک به روش HEMC

استفاده از بقایای آلی مانند لجن فاضلاب و بیوچار میتواند ویژگیهای فیزیکی خاک را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این پژوهش بررسی اثر لجن فاضلاب و بیوچار آن بر پایداری ساختمان دو خاک آهکی لوم رسی و لوم تحت کشت ذرت، به روش منحنی مشخصه رطوبتی پرانرژی (HEMC) بود. مقادیر کاربرد لجن فاضلاب ۱۰ (S)، ۲۰ و ۴۰ تن در هکتار (به ترتیب با کدهای S۱، S۲ و (S۳ بود. بیوچار (B) نیز در مقادیر ۷/۳، ۱۴/۵ و ۲۹ تن در هکتار (به ترتیب با کدهای B۱، B۲ و (B۳ اعمال شد. در پایان دوره رشد ذرت، خاکدانه های چسبیده به ریشه ها و نیز توده خاک جداگانه جمعآوری شد. شاخصهای پایداری ساختمان خاک به روش HEMC محاسبه گردید. نتایج نشان داد که مقدار نسبت پایداری نسبی (RSR) در تیمار بیوچار به طور معنیداری بیشتر از تیمار لجن فاضلاب و شاهد بود. همچنین مقدار RSR در خاک لوم رسی به طور معنیداری بیشتر از خاک لوم بود. حجم منافذ قابل زهکشی (VDP ) نیز در تیمارهای لجن فاضلاب و بیوچار در خاک لوم رسی در مقایسه با تیمارهای مشابه در خاک لوم بیشتر بود. بیشترین مقدار شاخص نسبت پایداری ریزوسفر (SRR) در تیمار B۳ دیده شد که به طور معنیداری بیشتر از سایر تیمارها بود.

کلیدواژه ها:

لجن فاضلاب ، بیوچار ، پایداری ساختمان خاک ، منحنی مشخصه رطوبتی پرانرژی.