استفاده از روش نوین برآورد رطوبت قابل استفاده در مدیریت آبیاری

متداول ترین معیار فراهمی آب خاک برای گیاه "آب قابل استفاده گیاه "(PAW) است که دسترسی یکنواخت آب را بین دو حد پتانسیل ماتریک (معادل رطوبت ظرفیت مزرعه ای تا پژمردگی دائم)، فرض میکند. معیارهای جدیدتر فراهمی آب مانند "ظرفیت آب انتگرالی "(IWC)، محدودیتهای ناشی از تهویه نامناسب، زهکشی سریع، مقاومت فروروی خاک و شوری را مدنظر قرار میدهد تا میزان آب قابل استفاده در خاک را به درستی برآورد نماید. در این پژوهش به منظور مقایسه کارایی دو معیار PAW و IWC، در یک باغ پسته تحت سامانه آبیاری قطره ای ، با اندازه گیری ویژگیهای فیزیکی و هیدرولیکی خاک، مقدار PAW و IWC محاسبه و با استفاده از آنها دو مدیریت آبیاری IRPAWو IRIWCتعیین گردید که به ترتیب دور آبیاری ۸ و ۱۲ روز و مدت آبیاری ۶ و ۱۲ ساعت به دست آمد. پس از کالیبراسیون مدل هایدروس برای شرایط باغ، توزیع شوری و جذب آب گیاه برای دو مدیریت آبیاری مدلسازی شد. نتایج نشان داد که در IRIWCشوری خاک به مناطق دورتری از ریشه درخت رانده شده و ناحیه با سطوح شوری پایین که نقش موثری درجذب آب دارد گسترش مییابد. بنابراینIRIWCدر مقایسه با IRPAW آب بیشتری در دسترس گیاه قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

ظرفیت آب انتگرالی ، فراهمی آب خاک ، مدل هایدروس