تعیین بهترین تابع انتقالی برای برآورد حدهای ظرفیت زراعی و نقطه پژمردگی دائم در مقیاس ملی

بررسی توابع انتقالی و صحت سنجی آن ها برای بکارگیری در تعیین پارامترهای ضروری از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مطالعه سه روش ساکستون ۲۰۰۶، سپاسخواه و تافته (۲۰۱۱) و روش همبستگی چند متغیره مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش همبستگی چند متغیره در تعیین ظرفیت زراعی خاک با میانگین ریشه مربعات خطای ۹/۲۳ درصد و میانگین ریشه مربعات خطای نرمال ۳۰ درصد و شاخص توافق ۰/۷۲ دارای بهترین عملکرد در تخمین ظرفیت زراعی خاک در مقیاس ملی بود. همچنین این روش در تعیین نقطه پژمردگی دائم خاک با میانگین ریشه مربعات خطای ۴/۰۲ درصد و میانگین ریشه مربعات خطای نرمال ۳۰ درصد و شاخص توافق ۰/۸۲ دارای بهترین عملکرد در تخمین نقطه پژمردگی دائم خاک در مقیاس ملی بود. در مرتبه دوم روش ساسکتون با میانگین ریشه مربعات خطای نرمال ۳۷ درصد در تعیین ظرفیت زراعی و با میانگین ریشه مربعات خطای نرمال ۴۰ درصد در تعیین نقطه پژمردگی دائم قرار گرفت. با توجه به پراکنش داده ها خطای حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد در تخمین این پارامتر ها امری طبیعی است و بنابراین می توان از این دو روش در محاسبات و مدیریت کلان اطلاعات خاک استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

ظرفیت زراعی ، نقطه پژمردگی دائم ، توابع انتقالی.