بررسی اثر مدیریتهای آبیاری و سطوح خاکپوش بر بهره وری مصرف آب ذرت (با استفاده از مدل AquaCrop)

در این پژوهش، اثر مقدار آب آبیاری و مساحت مالچ بر روی مقدار بهره وری مصرف آب در کشت ذرت بررسی شد. تیمارهای آبیاری در سطوح ۱۰۰ (I۰)، ۸۰ (I۱)، ۶۰ (I۲) و ۴۰ (I۳) درصد نیاز آبی گیاه و تیمارهای مساحت مالچ به میزان ۱۰۰ (M۱)، ۷۵ (M۲)، ۵۰ (M۳)، ۲۵ (M۴) و ۰ (M ۵) درصد سطح خاک تعریف شد. با استفاده از مدل AquaCrop، مقدار عملکرد محصول برای تیمارهای این پژوهش در منطقه قزوین تخمین زده شد. از تیمار M۱ تا M۵مقدار عملکرد زیست توده خشک ذرت (تن بر هکتار) برابر با ۲۲/۷۶ تا ۲۱/۴ (در تیمار (I۰، ۱۹/۶۴ تا ۱۷/۶۷ (در تیمار(I۱، ۱۳/۵۸ تا ۱۱/۴ (در تیمار (I۲، ۸/۳۹ تا ۶/۰۴ (در تیمار (I۳ برآورد شد. نتایج نشان داد که دو عامل کاهش مقادیر آب آبیاری و پوشش سطح خاک، باعث کاهش عملکرد محصول شد. علت آن افزایش سهم تبخیر از سطح خاک و کاهش سهم تعرق گیاه، تحت تاثیر عوامل مذکور بود. در این شرایط، مقدار بهره وری مصرف آب (کیلوگرم بر متر مکعب) از تیمار M۱ تا M۵ برابر با ۴/۷۴ تا ۴/۴۶ (در تیمار (I۰، ۵/۱۱ تا ۴/۶ (در تیمار (I۱، ۴/۷۱ تا ۳/۹۶ (در تیمار (I۲، ۴/۳۷ تا ۳/۱۴ (در تیمار (I۳ تخمین زده شد. روابط بین مقدار بهره وری مصرف آب ذرت و حجم آب مصرفی نشان داد با کاهش مساحت مالچ، مقدار آب بیشتری برای دستیابی به حداکثر بهرهوری آب مصرف شد. بهطور کلی، در سطح آبیاری I۱ و پوشش کامل خاک (تیمار (M۱، بیشترین بهره وری مصرف آب ایجاد شد.

کلیدواژه ها:

عملکرد بهینه ، کم آبیاری ، مالچ ، مدلسازی