سمیه دهقانی - دانشجوی دکتری خاکشناسی- فیزیک و حفاظت خاک، گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
مهدی نادری خوراسگانی - دانشیار گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
جهانگرد محمدی - استاد گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
احمد کریمی - استادیار گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد

تغییر کاربری اراضی از عوامل مهم تخریب خاک بوده و منجر به کاهش کیفیت و قدرت باروری خاکها میگردد. این پژوهش با هدف بررسی اثرات تغییر کاربری اراضی مرتعی بر ویژگیهای خاک در حوزه آبخیز باغان در جنوب شرقی استان بوشهر در منطقه ای با وسعت حدود ۹۲۹ کیلومتر مربع اجرا شد. ۶۳ نمونه از خاک سطحی مراتع، ۳۳ نمونه از اراضی زراعی و ۲۴ نمونه از باغات از عمق۰ تا ۲۰ سانتیمتر با استفاده از روش ابر مکعب لاتین برداشته شد. نتایج تغییر کاربری به جز پتاسیم (K)، نیکل (Ni) و سرب ( (Pb بر سایر ویژگیهای شیمیایی ( OM، pH، N، P، Mn، Zn، Cu، (Cd تاثیر معنی داری در سطح یک درصد (P<.۰۱) را نشان داد. نتایج این پژوهش نشان داد که کاربری زراعی نسبت به مرتع موجب کاهش معنیدار میزان قابلیت هدایت الکتریکی (EC)، میزان ماده آلی و افزایش معنیدارpH شده است؛ درحالیکه تغییر کاربری باغ نسبت به مرتع (بکر) افزایش میانگین EC، OM، N، P، Mn، Zn، Cu و Fe و کاهش pH و CCE را در منطقه مورد مطالعه نشان داد. نتایج این تحقیق میتواند جهت پیشبینی پیامدهای حاصل از تغییر کاربری در منطقه مورد مطالعه و مناطق مشابه مفید باشد. توصیه میشود جهت حفظ توازن عناصر غذایی در باغات، مصرف کودها با دقت بیشتری انجام شده تا با کاربرد مناسب کودهای آلی و شیمیایی کمبودهای عناصر غذایی جبران گردد.

ویژگی های شیمیایی، تغییرکاربری، حوضه آبخیز باغان و عناصر کم مصرف