تاثیر محرکهای زیستی مختلف بر انتقال مجدد بور درگیاه اسفناج

به منظور بررسی اثر محلولپاشی برگی محرکهای زیستی بر انتقال مجدد بور در گیاه اسفناج، آزمایشی با سه نوع ترکیب (آسکوربیک اسید، گلایسین و مانیتول ) و هر کدام در سه سطح (صفر، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میلی گرم بر لیتر) بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. نتایج نشان داد کاربرد محلولپاشی این ترکیبات بر برگهای بالغ گیاه ، سبب کاهش غلظت بور در برگهای بالغ و افزایش غلظت بور در برگهای جوان، ریشه و ساقه گردید. اگرچه نقش مانیتول نسبت به آسکوربیک اسید و گلایسین در تغییرات غلظت بور در بخشهای مختلف گیاه بیشتر بود. با محلولپاشی محرکهای زیستی درصد توزیع بور در برگهای بالغ کاهش یافت و برگهای جوان و ریشه به ترتیب سهم بیشتری را به خود اختصاص دادند. احتمالا توانایی زیاد بوریک اسید برای تشکیل کمپلکس با این ترکیبات بویژه مانیتول و انتقال آنها در آوندهای آبکش سبب انتقال مجدد بور در گیاه شده است. نسبت غلظت بالای بور در برگهای جوان نسبت به برگهای بالغ (>۱) که به عنوان شاخص تحرک بور در گیاهان در نظر گرفته میشود، نیز میتواند دلیلی برای انتقال مجدد بور در گیاه اسفناج باشد.

کلیدواژه ها:

توزیع بور ، شاخص تحرک ، مانیتول ، محرکهای زیستی