میلاد بابادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز
رویا زلقی - استادیار، گروه علوم خاک،دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز
مهدی تقوی زاهدکلائی - استادیار، گروه شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز

در بین عناصر سنگین، کادمیوم به دلیل تحرک و زیست فراهمی زیاد در خاک و ایجاد سمیت در غلظتهای کم، اهمیت ویژه ای دارد و همزیستی قارچ میکوریزا با گیاه میتواند تعدیل کننده اثرات سمی کادمیوم باشد. لذا در این پژوهش آزمایشی گلخانه ای با کشت گیاه ذرت و با دو فاکتور کادمیوم (سطوح صفر، ۵۰mg Cd kg-۱ با پلیمر (Poly-hydroxybutanamide) و ۵۰mg Cd kg-۱ با نیترات کادمیوم) و قارچ (با قارچ میکوریزا Funneliformis caledonium و بدون قارچ) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاتصادفی در سه تکرار انجام شد. آلودگی کادمیوم منجر به کاهش معنیدار (۳ ۰. ۰۵) غلظت روی شاخساره (از ۳۷/۸۹ mg g-۱ به ۳۱/۶۲ و (۳۳/۸۳ به ترتیب از تیمار شاهد به پلیمر کادمیوم و نیترات کادمیوم گردید. کاربرد قارچ میکوریزا سبب افزایش جذب عناصر پرمصرف (پتاسیم، کلسیم و منیزیم) و کم مصرف (روی) به گیاه شد. کادمیوم با ایجاد اختلال (آنتاگونیسم) در جذب عناصر، اثر منفی بر رشد گیاه داشت. همچنین کاربرد ترکیب پلیمر-کادمیوم (به عنوان یک ترکیب غیر سمی)، دسترسی کادمیوم برای گیاه را افزایش داده و سبب بروز اختلال بیشتر در جذب عناصر غذایی شد. هر چند استفاده از این پلیمر میتواند راهکاری موثر برای افزایش کارآیی گیاه پالایی خاکهای آلوده به فلزات سنگین باشد.

اثرات متقابل، آلودگی کادمیوم، گیاه ذرت، میکوریز آربوسکولار، عناصر غذایی.