تاثیر قارچ های میکوریزی بر کلونیزاسیون ریشه وشاخص کلروفیل پایه های متداول بادام در شرایط تنش کم آبی

در این پژوهش اثر قارچهای میکوریزی بر میزان کلونیزاسیون و شاخص کلروفیل در پایه های متداول بادام در آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای این تحقیق شامل فاکتور اول، قارچ میکوریز در دو سطح M۰ بدون مصرف و :M۱ مصرف قارچ میکوریزی، فاکتور دوم پایه بادام در چهار سطح GN)، GF، محلی شوراب ۲ و تلخ) و فاکتور سوم تنش کم آبی در چهار سطح :I۱) بدون تنش، ۲۰ :I۲ درصد، ۴۰ :I۳ درصد و ۶۰ :I۴ درصد تخلیه رطوبت قابل استفاده گیاه بودند. نتایج نشان داد بین چهار پایه مورد آزمایش اختلاف معنی داری بین صفات مورد بررسی وجود داشت. حداکثر مقادیر صفات از پایه GF حاصل شد. تیمار تنش کم آبی منجر به تفاوت معنیدار در صفات مورد بررسی شد. با افزایش تنش کم آبی از تیمار (I۱) به تیمار (I۴)، میزان کلونیزاسیون ریشه، شاخص کلروفیل و محتوای کلروفیل a ، b و کلروفیل کل کاهش یافتند. تلقیح قارچهای میکوریزی باعث افزایش ۴۰ درصدی کلونیزاسیون ریشه شد. حداکثر میزان کلنیزاسیون ریشه از تیمار ترکیبی I۱+ M۱ بدست آمد. بر اساس نتایج این پژوهش با تلقیح قارچهای میکوریزی، صفات مورد بررسی افزایش و اثرات منفی تنش کم آبی کاهش یافتند.

کلیدواژه ها:

بادام ، کم آبی ، کلروفیل ، کلونیزاسیون