ارزیابی شدت فرسایش پذیری و تولید رسوب در اراضی کشاورزی استان خوزستان

فرسایش خاک به عنوان یک مسئله جهانی سبب فقیر شدن خاک، رسوب مواد در آبراهه ها، مخازن، سدها و کاهش ظرفیت آبگیری آنها می شود. در این راستا فرسایش تشدیدی همواره یک عامل بالقوه بوده که در آن فرسایش طبیعی همراه با فعالیت های انسانی مانند تغییر مدیریت یا تغییر کاربری اراضی تشدید می شود. هدف از این پژوهش استفاده از مدل P.S.I.A.C در ارزیابی فرسایش آبی حوضه آبخیز سالند واقع در استان خوزستان است. از عوامل نقشه شیب، قابلیت اراضی، پوشش گیاهی، خاک، زمین شناسی، فرسایش رودخانه ای، وضعیت فعلی فرسایش در سطح حوضه آبخیز و رواناب و آب و هوا استفاده شد. بعد از تلفیق این نقشه ها نقشه واحدهای همگنی که دارای امتیازات مربوطه بود، به دست آمد. در نهایت پس از گرفتن میانگین وزنی از مقادیر رسوب بدست آمده از واحدهای همگن مقدار فرسایش و رسوب کل حوزه بدست آمد. نتایج به دست آمده از این روش نشان داد که %۱۸ از منطقه در کلاس خیلی زیاد، %۱۰ در کلاس زیاد و %۷۲ در کلاس متوسط می باشد. در میان فاکتورهای شرح داده شده فاکتور فرسایش سطحی، زمین شناسی، شیب و پوشش گیاهی به ترتیب بیشترین اثر را نشان داد. نتایج این بررسی موید آن است که عامل وضعیت فعلی فرسایش به عنوان مهمترین عامل در فرسایش خاک منطقه شناخته می شود.

کلیدواژه ها:

رسوب زایی ، فرسایش خاک ، روشP.S.I.A.C ، حوضه آبخیز سالند.