انسان محوری در شعر خلیل حاوی و صلاح عبدالصبور

مضامین ادبیات معاصر به مسائل گوناگونی همچون؛ معضلات اجتماعی و مسائل انسانی اختصاص دارد و میتوان گفت ادبیات معاصر به طور کلی به ویژه شعر در رابطه تنگاتنگی با مسائل مربوط به انسان و جهان معاصرش قرار گرفته است؛ اومانیسم یا انسان محوری در ادبیات معاصر عرب، به دنبال افزایش ظلم و ستم حاکمان ظالم، و فشارهای اقتصادی و فرهنگی بر مردم بوجود آمد. خلیل حاوی و صلاح عبدالصبور دو تن از جمله شاعران مشهور معاصر لبنان و مصر هستند که در زمینه دیدگاه های انسان محوری اشعاری نغز و پرمحتوا سروده اند. این مقاله به روش توصیفی و تحلیلی بر اساس مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی وجوه اشتراک در دیدگاه های انسان محوری این دو شاعر را مورد بررسی قرار داده است؛ در پایان این پژوهش مشخص شد که مضامینی چون رنج بی پایان انسان، فقر، رخوت و سستی انسان و سرگشتگی و امید به رهایی و نجات از مشکلات در اشعار هر دو مشترک می باشد و در این موارد دارای دیدگاه های نزدیک به هم هستند

کلیدواژه ها:

خلیل الحاوی ، صلاح عبدالصبور ، اومانیسم ، مضمون مشترک