«رحمت و لطف الهی در حکایات تمثیلی مثنوی»
محل انتشار: فصلنامه عرفان اسلامی، دوره: 11، شماره: 44
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 172
فایل این مقاله در 38 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-11-44_006
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400
چکیده مقاله:
مولانا هوشمندانه به معانی و ویژگی های رحمت الهی نگریسته است .گاه به جلوه رحمت در آفرینش موجودات،از کتم عدم اشارت داشته وهمه موجودات رادرپرتورحمت عام الهی قرار داده است که بیش از استحقاق در پوشش عطا،کافر ومومن را در بر گرفته.همچنین تجلی واحد حق،در صور موجودات عینی یا "عالم خارجی" را ناشی از رحمت می داند،زیرا با رحمت الهی است که خدا هستی را به هر موجودی می بخشد یا به هر موجودی شیئیت خاص آن را عطا می کند.به نظر مولوی دراین افاضه رحمت ،منع وتوقفی وجود ندارد ورحمت خاص او(رحمت وجوب) اختصاص به انبیا، اولیا ونیکوکاران دارد ورحمت عام او همه موجودات را شامل می گردد. مسئله مهمی که در بررسی رحمت الهی، درمثنوی مدنظر قرار میگیرد این است که آیا رحمت خداونددرهمه وقت شامل حال خاصان در گاه عبودیت اوست یا عامه را هم در بر می گیرد ؟همچنین عوامل جذب رحمت ودفع رحمت الهی از دیدگاه مولاناکدامند.
نویسندگان
ماه نظری
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.