معناشناسی عشق از نگاه عرفا با رویکرد به نظرات مولوی

سخن دل انگیز عشق، حدیثی است که اوراق دفتر اهل عرفان و ادب دوستان  را آراسته است و با رایحه­اش فضای جان خاکیان را عطرآگین ساخته و هستی، از جمله روح انسان را با شمیم خود تلطیف نموده تا برای اتصال به عالم ملکوت آماده و بلکه شائق گرداند. عشق اسرار و رموزی دارد که عرفای بسیاری در آثار خود به آن پرداخته و از آن راز گشایی نموده­اند و آن را نیروی محرکه سیر انسان و بلکه همه موجودات به سوی حق تعالی می­داند که در دل ذرات عالم نهاده شده و هیچ ذره­ای در جهان وجود ندارد مگر این­که در محور جاذبه حق در گردش است. در این مقاله که جنبه توصیفی دارد بر آن شدیم به عشق که کلید گنج هستی و اکسیر سعادت است، پرداخته و دیدگاه عارفان نامی را با رویکرد به افکار «مولوی رومی» مورد بررسی قرار دهیم تا در پرتو این حقیقت؛ جان­هایی با بارقه عشق طراوت یافته و با تفکیک عشق حقیقی از مجازی بتوانند صهبای وجودشان را از محبت حق سرشار کنند که «یحبهم و یحبونه»، سخن آن معشوق سرمدی است.

کلیدواژه ها:

مولوی ، عشق ، معناشناسی ، محبت ، معرفت