بررسی پاسخ پادتن سرمی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) به واکسن دوگانه استرپتوکوکوزیس/لاکتوکوکوزیس

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 178

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ISFJ-28-1_001

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1400

چکیده مقاله:

در این پژوهش پاسخ ایمنی اختصاصی ماهی قزل آلای رنگین کمان بعد از تجویز واکسن دوگانه استرپتوکوکوزیس/ لاکتوکوکوزیس با اندازه گیری عیار پادتن ضد این دو باکتری به روش الایزا ارزیابی گردید. بدین منظور تعداد ۲۴۰ قطعه ماهی قزل آلا با وزن ۷/۱±۳۰ گرم به دو گروه، هر گروه در سه تکرار تقسیم شدند. ماهیان در تیمار واکسینه ابتدا با واکسن دوگانه استرپتوکوکوزیس/ لاکتوکوکوزیس (در برابر استرپتوکوکوس اینیه و لاکتوکوکوس گارویه) به روش داخل صفاقی ایمن شدند و ۳۰ روز بعد واکسن یادآور به روش غوطه وری با همان واکسن انجام شد. گروه شاهد کاملا مشابه تیمار واکسینه با سرم فیزیولوژی تیمار شد. در روزهای ۰، ۱۵، ۳۰، ۴۵ و ۶۰  بعد از واکسیناسیون اولیه، نمونه سرمی از ماهیان تهیه و تیتر پادتن ضد استرپتوکوکوس اینیه و لاکتوکوکوس گارویه به روش الایزا و با استفاده از پادتن پلی کلونال Rabbit anti- trout بررسی و بین تیمارها مقایسه گردید. ۶۰ روز بعد از واکسیناسیون اولیه ماهیان هر تیمار با حادترین سویه در دسترس باکتری لاکتوکوکوس گارویه و استرپتوکوکوس اینیه چالش داده شدند و نتایج به مدت دو هفته ثبت و درصد بقاء نسبی (RPS) بین تیمارها مقایسه گردید. میزان بقاء نسبی در تیمار واکسینه چالش شده با استرپتوکوکوس اینیه و لاکتوکوکوس گارویه بترتیب برابر ۲۲/۷±۰۵/۶۲ و ۶۷/۸±۹۸/۶۸ درصد بود که نسبت به تیمار کنترل افزایش معنی داری داشت.  عیار پادتن دو هفته بعد از واکسیناسیون قابل اندازه گیری بود و ۴۵ روز بعد از واکسیناسون به حداکثر رسید. هر چند در روز ۶۰ سطح پادتن کاهش یافت، اما همچنان  نسبت به گروه کنترل  به طور معنی داری بالاتر بود (۰۵/۰>p). لذا، نتیجه گیری می شود که از واکسن دوگانه حاوی این دو باکتری علاوه بر کارایی قابل قبول، قادر به افزایش عیار پادتن سرمی در ماهی می باشد. لذا، می توان روش واکسیناسیون پیشنهادی این تحقیق علیه بیماری استرپتوکوکوزیس/ لاکتوکوکوزیس را در کشور، موثر و قابل اجرا دانست.

نویسندگان

اسماعیل کرمی

Department of Clinical sciences, Faculty of Veterinary Medicine, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz- Iran

مجتبی علیشاهی

گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز- ایران

مسعود قربانپور

گروه پاتوبیولوژی ، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز- ایران

محمدرضا تابنده

گروه علوم پایه ، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز- ایران

تکاور محمدیان

گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز- ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :