بررسی توان اشتغال زایی بخش ساختمان در ایران

در مقاله حاضر سعی شده است اشتغال زایی بخش ساختمان از طریق تابع تقاضای نیروی کار بخش ساختمان مورد بررسی قرار گیرد. بر اساس الگوی به دست آمده از تابع هزینه تولیدکننده, تقاضای نیروی کار بخش ساختمان برای دوره ۸۲-۱۳۵۳ برآورد شده است. نتایج حاصل از برآورد الگو های کوتاه مدت و بلندمدت تقاضای نیروی کار با استفاده از روش (ARDL) نشان از رابطه منفی بین دستمزد واقعی با اشتغال بخش ساختمان و همچنین رابطه مثبتی بین ارزش افزوده بخش مذکور با اشتغال آن بخش وجود دارد. همچنین الگوی تصحیح خطای (ECM) که بیانگر ارتباط اشتغال با متغیر های توضیحی در کوتاه مدت است، نشان می دهد که تقاضای نیروی کار بخش ساختمان در هر سال ۴۹ درصد به سمت تعادل بلندمدت تعدیل می شود. در نهایت بر اساس الگوی به دست آمده و دو سناریوی انتخاب شده, اشتغال بخش ساختمان تا پایان برنامه چهارم توسعه مورد پیش بینی قرار گرفته است. نتایج حاصل از پیش بینی نیروی کار در بخش مذکور در هر دو گزینه حاکی از بالا بودن متوسط سهم اشتغال سالانه پیش بینی شده در این مطالعه در مقایسه با اشتغال سالانه کل پیش بینی شده در اهداف برنامه سوم توسعه است. طبقه بندی JEL: C۲, C۲۲, L۱, L۱۳.

کلیدواژه ها:

اشتغال ، تقاضا ، عرضه ، نیروی انسانی و ساختمان