نگاهی به برخی اسمای ذات درآثارسنایی وعطار

     «اسماءحسنی» ،یکی ازاهم مباحث علوم قرآنی است که مورد توجه شاعران و نویسندگان بوده و بازتاب گسترده یی در ادبیات فارسی، به ویژه در آثار پایه گذاران ادبیات عرفانی، حکیم سنایی غزنوی و شیخ عطار نیشابوری؛ داشته است. لذا مقاله ی حاضر؛ به چگونگی بازتاب پرکاربردترین اسمای ذات الهی که تجلی بیشتری در آثار این دو دارد، همراه با معانی لغوی و اصطلاحی آن ها می پردازد و با آوردن شواهدی ازآثار این دو شاعر عارف ؛ موضوع را از جنبه های مختلف شکلی و ماهوی بررسی می کند. سرانجام نتیجه می گیرد که آثار سنایی وعطار ، منشوری از اسما و صفات خداوند متعال بوده ونام های زیبای حضرت حق از زوایای گوناگون درآن ها بازتابیده است. به ویژه اسمای ذات ، که در سراسر آثارشان تجلی یافته، به طوری که بعضی ازاین آثاررا می توان آیینه ی تمام نمای اسمای ذات الهی دانست

کلیدواژه ها:

اسمای الهی ، الله ، سنایی ، عطار